MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 15.10.2015 gün ve 2012/ 34961 Esas, 2014/ 29843 Karar sayılı kararı ile ibraname yönünden hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, ibranamenin makbuz hükmünde olduğu gerekçesiyle ve dava tarihinden sonra yürürlüğe giren Türk Borçlar Kanunu’nun 420. maddesi uyarınca bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Somut olayda, fazla mesai ücreti dışındaki alacakların miktar olarak belirtildiği ibranamede “fazla mesai ücretine ilişkin bir hak/ücret alacağının olmadığı yazılıdır. Davalı ise cevap dilekçesinde fazla mesai alacağının bulunmadığını belirttiğinden ibraname ile savunma arasında bir çelişki olmadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece savunmayla çelişmeyen ibranameye değer verilerek fazla mesai alacağının reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kısmen kabulü hatalıdır” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup, Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 1. maddesine göre, 818 sayılı Borçlar Kanunu döneminde düzenlenen bir ibranamenin hukuken bağlayıcı olup olmadığının aynı Kanun’a göre belirlenmesi gerektiğinden, direnmenin yerinde olmadığı anlaşılmakla, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 11/05/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.