Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/5272 Esas 2016/9210 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai, yıllık izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin garson olarak çalıştığını, iş sözleşmesini ücretinin tam ve zamanında ödenmemesi sebebiyle haklı sebeple feshettiğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozmaya uyulup toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiği diğer taleplerine ilişkin alacaklarının da olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Ücretin miktarı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık vardır.
Dairemizce, “Somut olayda; davacı 3.500,00 TL net ücret aldığını iddia ederken davalı davacının brüt 945,00 TL ücret aldığını savunmaktadır. ... davacının asgari ücretle birlikte haftalık 250,00 TL prim aldığını belirtmiştir. Bu tanığın beyanı dairemizce dosya kapsamına ve yapılan işin niteliğine uygun görülmüş olup davacının ücretinin bu tanığın beyanına göre belirlenmesi gerekmektedir. İddia edilen ücretin benimsenerek davacının taleplerinin hüküm altına alınması isabetsizdir.” denilerek karar bozulmuştur. Mahkemece davacının ücretinin asgari ücret olduğu ve ücret eki olarak da ayda 1.000,00 TL bahşiş aldığı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Ancak mahkemece bu noktada değerlendirme hatası yapılmıştır. Zira davacının ücreti, yani genel anlamda (çıplak) ücretinin asgari ücret ve ayda 1.000,00 TL olmak üzere tespit edilmesi gerekmektedir. Davacının yaptığı iş, işyerinin niteliği gibi hususlar dikkate alındığında davacının kıdeminde birisinin asgari ücretle çalışmayacağı açıktır. Nitekim Daire bozması da bu yöndedir. Ücretin miktarının eksik belirlenerek davacının taleplerinin hüküm altına alınması isabetsizdir.
3-Diğer taraftan Dairemiz bozma kararında davacının hafta tatili ücreti talebi bozma dışı bırakılmıştır. Mahkemece bozmaya uyularak davacı lehine bu talep yönünden usulü kazanılmış hak meydana gelmiştir. Bozma konusu yapılmamasına rağmen bozma sonrası kurulan hükümde hafta tatili ücretinin reddi yerinde olmamıştır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.