Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : 15.751,78 TL maddi ve 16.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 01.12.2014 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın kısmen kabulü kararı, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Davacı hakkında Diyarbakır 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 21.04.2011 tarihli ve 2009/32 Esas - 2011/166 Karar sayılı hükmü ile “örgüt üyesi olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme, mala zarar verme ve terör örgütü propagandası yapma” suçları nedeniyle toplamda 6 yıl 28 ay hapis cezasına hükmedildiği, hükmün temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 13.07.2012 tarihli ve 2012/3158 Esas – 2012/8769 Karar sayılı ilamı ile hükmedilen hapis cezasının “6352 sayılı Kanuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi” gerektiği gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği, bozma üzerine Diyarbakır 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 30.04.2013 tarihli ve 2012/665 Esas - 2013/308 Karar sayılı hükmü ile “mala zarar verme” suçu nedeniyle düşme kararı verildiği, “örgüt üyesi olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme ve terör örgütü propagandası yapma” suçları nedeniyle toplamda 6 yıl 23 ay hapis cezasına hükmedildiği, hükmün temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 08.07.2014 tarihli ve 2014/4422 Esas – 2014/8616 Karar sayılı ilamı ile “terör örgütü propagandası yapma” suçu nedeniyle hükmedilen 20 ay hapis cezasının onanmasına, “örgüt üyesi olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme” suçu nedeniyle hükmedilen 6 yıl 3 ay hapis cezasının “6459 sayılı Kanun’un 8. maddesiyle 3713 sayılı Kanun’un 7. maddesine eklenen 4. fıkra hükmü doğrultusunda örgüt adına suç işleme suçundan cezalandırılmasının mümkün olmayacağı” gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği, bozma ilamından sonra 6459 sayılı Kanun gereğince yapılan uyarlama yargılamasında Diyarbakır 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 14.10.2014 tarihli ve 2014/257 Esas - 2014/125 Karar sayılı ilamı ile sanık (davacı) hakkında “hükümden sonra yürürlüğe giren 6459 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 3713 sayılı Kanun’un 7/4. fıkrası gereğince unsurları oluşmayan müsnet suçtan beraatine” hükmedildiğinin anlaşılması karşısında, CMK"nın 144/1-b maddesindeki, kanuna uygun olarak yakalanan veya tutuklanan kişilerden, tazminata hak kazanmadığı hâlde, sonradan yürürlüğe giren ve lehte düzenlemeler getiren kanun gereği, durumları tazminat istemeye uygun hâle dönüşenlerin tazminat isteyemeyeceği yönündeki düzenleme dikkate alınarak davacının tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yetersiz değerlendirme sonucu davanın kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 08.06.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.