Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/7084 Esas 2020/527 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/7084
Karar No: 2020/527

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/7084 Esas 2020/527 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı erkek ile davalı kadın arasındaki davanın görüşüldüğü ve sonuçlandığı mahkeme kararında, davalının tamamına yönelik olarak verilen hüküm davacı tarafından kusur belirlemesi ve tazminat miktarları yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme kararı incelendiğinde, davacının tüm temyiz itirazlarının kabul edilmediği ve yalnızca davalı kadının tazminat taleplerinin daha uygun bir şekilde karşılanması gerektiği sonucuna varılmıştır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesinde yer alan hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri göz önünde bulundurularak, davalı kadının maddi ve manevi tazminatlarının az olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuş ve daha uygun miktarda tazminat takdir edilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda detaylı olarak belirtilen kanun maddeleri şunlardır: Türk Medeni Kanunu madde 174/1 ve 174/2.

2. Hukuk Dairesi 2019/7084 E. , 2020/527 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından, kusur belirlemesi ve tazminatların miktarı yönünden; davalı kadın tarafından ise tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı erkeğin tüm, davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50. ve 5l. maddeleri hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davacıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davalıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.29.01.2020 (Çrş.)