... ile Bank ... Katılım Bankası A.Ş. arasındaki alacak davasına dair Bakırköy 1. Tüketici Mahkemesinden verilen 24/11/2015 günlü ve 2014/1361 E-2015/1612 K.sayılı hükmün onanması hakkında Yargıtay (kapatılan) 13. Hukuk Dairesince verilen 02/10/2019 günlü ve 2016/6776 E.- 2019/9265K sayılı ilama karşı davalı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı bankadan dava dışı şirketin garantörlüğünde konut kredisi kullandığını,maketten beğendiği dairenin inşa edileceği ... Bakırköy 46 projesinin mahkeme kararı ile durdurulduğunu, şirketin tüm parayı banka şubesine iade ettiğini ancak bankanın kar payı adı altında kesinti yaptığını ileri sürerek davalının kesmiş olduğu 73.767,00-TL"nin kesinti tarihi olan 13.03.2014 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir
Mahkemece davanın kabulü ile 73.767,59-TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, davalının temyizi üzerine Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin 02/10/2019 günlü ve 2016/6776 Esas – 2019/9265 Karar sayılı ilamı ile hükmün onanmasına karar verilmesi üzerine, bu sefer davalı karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
1-Düzeltilmesi istenilen Yargıtay ilamında benimsenen mahkeme kararındaki gerekçelere göre, HUMK"nın 440 ıncı maddesindeki yazılı hallerden hiç birisine uymayan davalı tarafın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair karar düzeltme isteminin reddi gerekir.
2-Davalı aleyhine yargılama gideri olarak hükmedilen harca yönelik incelemeye gelince; 5411 sayılı Kanunun 140. maddesi gereği fon bankaları her türlü vergi, resim ve harçtan muaftır. Davalı banka da Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumunun 29.5.2015 tarih ve 6318 sayılı kararı ile fon bankası statüsüne alınmış olup, 22.7.2016 tarihi itibariyle bankacılık faaliyet izni kaldırılmıştır. Açıklanan kanun hükmü nedeniyle davalı bankadan harç alınması olanaksızdır. Buna göre, davalının bankanın harçtan muaf tutulması gerekirken, alınması gerekli harçtan sorumlu tutulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, usulün 438/7.maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
Bu itibarla da verilen kararın zuhulen onandığı, yeniden yapılan inceleme sonucunda anlaşıldığından, davalı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile, Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin 02/10/2019 günlü ve 2016/6776 Esas – 2019/9265 Karar sayılı onama ilamının kaldırılmasına ve belirtilen gerekçeyle hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalı tarafın sair karar düzeltme isteminin reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle davalı tarafın karar düzeltme isteminin kabulü ile Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin 02/10/2019 günlü ve 2016/6776 Esas – 2019/9265 Karar sayılı onama ilamının kaldırılmasına, hüküm fıkrasının (3) nolu bendinin hükümden çıkartılarak yerine “Davalı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, davacı tarafından yatırılan harçların karar kesinleştiğinde ve istek halinde davacıya iadesine” ifadesinin yazılmasına hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 25/05/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.