Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/8793 Esas 2015/4952 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/8793
Karar No: 2015/4952
Karar Tarihi: 01.07.2015

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/8793 Esas 2015/4952 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından beraat hükmünü, hakim tarafından imzalanmamış duruşma tutanağına dayanarak kabul etmedi. Ancak, diğer suçlardan sanığın suçlu bulunup hak yoksunluğu cezasının yanlış uygulandığına karar verdi. Sanık hapis cezasının tamamını çekene kadar bazı haklarından, altsoyu üzerindeki haklarından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verildi. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1. maddesinin (c) fıkrası ile 53/3. maddeleri bu kararda detaylı bir şekilde ele alındı.

17. Ceza Dairesi 2015/8793 E. , 2015/4952 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık hakkında 24.05.2005 – 25.06.2005 - 27.06.2005 - 02.07.2005 - 03.07.2005 tarihlerinde işlenen hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Kısa kararın açıklandığı 21.03.2008 tarihli duruşma tutanağının sayfalarının hakim tarafından imzalanmaması, mahallinde giderilmesi olanaklı eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, kararın dayandığı gerekçeye ve takdire göre, katılan ... vekilinin temyiz nedeni yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun ve de takdire dayalı bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA,
2- Sanık hakkında 08.07.2005 ve 13.07.2005 tarihlerinde işlenen hırsızlık ve mala zarar verme suçları ile müsadereye ilişkin kurulan hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasında yer alan ve koşullu salıverme tarihine kadar süren hak yoksunluğunun sadece sanığın “kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından olduğunun gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ile katılan ... vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hükümden 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.07.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.