MAHKEMESİ :Görele Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :3.7.2013
NUMARASI :Esas no:2012/234 Karar no:2013/286


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı tarafından kusur belirlemesi, nafakalar ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı (kadın), pek kötü veya onur kırıcı davranış (TMK md 162) ve evlilik birliğinin temelinden sarsılması (TMK. md 166/1) hukuki sebeplerine dayalı olarak boşanma davası açmış, mahkemece yapılan yargılamalar neticesinde davacı (kadın)ın vasilik görevini yerine getirmediği, davalı (koca)"nın ise eşine fiziksel şiddet uyguladığı gerekçesiyle evlilik birliğinin temelinden sarsıldığından bahisle (TMK md 166/1) tarafların boşanmalarına karar verilmiştir.
Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davalı (koca)"nın akıl hastalığı sebebiyle Türk Medeni Kanununun 405. maddesi gereğince kısıtlandığı anlaşılmaktadır. Akıl hastalığına dayalı bir boşanma davası da bulunmamaktadır. Davalının eylemleri iradi olmadığından davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı ise de bu yöne ilişkin bir temyiz bulunmadığından bu husus bozma sebebi yapılmamış yanılgıya işaret edilmekle yetinilmiştir.
2-Temyiz sebeplerine yönelik olarak yapılan inceleme neticesinde;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b-Davalı kocanın akıl hastalığı sebebiyle eylemleri iradi olmadığından kendisine kusur yüklenmesi mümkün değildir. Öte yandan davalı kadına yüklenen vasilik görevini yerine getirmediği şeklindeki kusura ilişkin davacı kadın hakkında vesayet görevini kötüye kullanmak suçundan ceza mahkemesinde açılan kamu davası neticesinde davacı kadın tarafından kısıtlının parasıyla alınan eşyaların ev ihtiyaçlarına yönelik olup vesayet görevini kötüye kullandığına dair delil bulunmadığı gerekçesiyle beraatine karar verildiği anlaşılmaktadır. Şu hale göre taraflardan kaynaklı boşanmaya neden olacak kusurlu bir davranış kanıtlanamamıştır. Toplanan delillerden davacı kadının boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği gerçekleşmiş olup nafaka yükümlüsünün kusurunun aranmamasına göre (TMK md 175) davacı lehine yoksulluk nafakasına hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hatalı gerekçeyle nafaka isteğinin reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
c-Davacı kadının maddi tazminat talebi evlenirken yaptığı masraflara yönelik olup boşanmanın ferisi (TMK md 174/1) niteliğinde değildir. Dava dilekçesinden alınan başvurma harcı bu dilekçe içindeki tüm istekleri kapsar. O halde davacıya maddi tazminat talebi ile ilgili olarak eksik peşin nispi harcı tamamlaması için imkan ve süre tanınması ( Harçlar Kanunu md 30-32) harcın tamamlanması halinde görev hususu da düşünülerek deliller değerlendirilip sonucu uyarınca bir karar verilmesi gerekirken eksik harçla kesin hüküm oluşturacak nitelikte yazılı şekilde hüküm kurulması da usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2-b-c bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise 2-a bendinde gösterilen sebeplerle ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.14.04.2014 (Pzt.)