Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/8927 Esas 2016/9615 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62/1, 53/1 maddeleri gereğince mahkûmiyet,

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği, adli sicil kaydı bulunmayan, olumlu kişilik özelliklerine, yargılama sürecindeki davranışlarına, olayın oluş şekli ve sonuçlarına göre, hükmedilen hapis cezası adli para cezasına çevrilen, daha önce alkollü olarak araç kullandığına dair bir tespit bulunmayan ve tek oturum süren duruşmada pişman olduğunu ifade eden sanık hakkında, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına karar verilirken “Sanığın dosyaya yansıyan kişiliği, nedamet hissinin olmayışının gözlemlenmiş oluşu, olayın oluşundaki tüm argümanlar ile mevcut sabıka kayıtları birlikte değerlendirilerek sanığa verilen cezaya ilişkin erteleme ve hükmün açıklama müessesi uygulandığında ilerde bir daha suç işlemeyeceğine dair mahkememizde olumlu kanaat hasıl olmadığından” şeklindeki yasal ve dosya kapsamına uygun olmayan gerekçelerle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA,07.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.