Esas No: 2022/2576
Karar No: 2022/3381
Karar Tarihi: 25.04.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/2576 Esas 2022/3381 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Fethiye 4. Asliye Hukuk Mahkemesinde görülen bir davada, şirketin tasfiye sürecinde olduğu ve daha sonra sicilden terkin edildiği gerekçesiyle alacağın tahsil edilebilmesi için şirketin ihyasının gerektiği ileri sürülmüştür. İlk derece mahkemesi, davacının başvuru yapmadığı ve TTK'nın geçici 7. maddesi uyarınca şirketin ihyasını isteyemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Ancak Bölge Adliye Mahkemesi, TTK’nın 547. maddesine göre fesih ve tasfiye sonucu sicilden terkin olan şirketlerin ihyası istemi hakkında değerlendirilmesi gerektiğini belirterek, davacının talebi doğrultusunda şirketin ihyasına karar verilmiştir. TTK’nın geçici 7/15. maddesi uygulanması gerektiği şeklinde yapılan yanlış değerlendirme sonucu verilen karar, istinaf sonrası Bölge Adliye Mahkemesi tarafından usul ve yasaya uygun olmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Buna göre, son karara göre tasfiye edilen şirketlerin ihyası için TTK'nın 547. maddesi kullanılmalıdır.
Kanun maddeleri:
-Türk Ticaret Kanunu'nun 547. Maddesi: Tasfiye sonucu tüzel kişilikten ayrılmayan mallar ve haklar ile hukuki münasebetler ile tespit olunan yükümlülükler birleşmiş şekilde, şirketin tüzel kişiliği kaldırılmış sayılmak suretiyle yedi yıl süreyle bir takım kişilerin mülkiyetinde kalmaya başlar.
-Türk Ticaret Kanunu'nun Geçici 7/15. Maddesi: Bu madde yürürlüğe girmeden önce bu Kanun’a göre ilan edilen, davaları devam eden şirketlerin tasfiye memurları başka bir yöntem yerine ticaret siciline kaydettiği taşınmazın bulunduğu yer asliye ticaret mahkemesinin dosya say
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Fethiye 4. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 26.04.2021 tarih ve 2021/79 E- 2021/186 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 15.02.2022 tarih ve 2021/2044 E- 2022/260 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Fethiye 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 09.07.2019 tarih 2017/102 E, 2019/400 K sayılı kesinleşmiş kararına göre müvekkilinin Gölhisar Otomotiv İnş. Eml. Tekstil Tur. San. ve Tic. Ltd. Şti'nden alacağı bulunduğunu, şirket yetkilisi olan ... yargılama sırasında duruşmalara katıldığı halde şirketin tasfiye sürecinde olduğunu ve daha sonrasında da şirketin sicilden terkin edildiğini mahkemeye bildirmediğini, mahkeme kararına dayanan alacağın tahsil edilebilmesi için şirketin tasfiye haline dönüşmesi ve ihyasının gerektiğini ileri sürerek, Gölhisar Otomotiv İnş. Eml. Tekstil Tur. San. ve Tic. Ltd. Ştinin ihyasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ..., davaya cevap vermemiştir.
Davalı tasfiye memuru... vekili, TTK'nın Gecici 7. maddesi ile dava konusu şirketin ihya edilemeyeceğini, ortakların aldığı karar ile gerekli onay ve ilanlar yapılarak kanun ve yönetmeliğe uygun şekilde şirketin tasfiye ve terkin edildiğini, tasfiye ve terkinin 2018 yılında yapıldığını, tasfiye ilanı ve kesinleşmesine kadar başvurmayan davacının yasal olarak bu davayı açamayacağını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia,savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının TTK'nın geçici 7/15. maddesi uyarınca şirketin ihyasını isteyemeyeceği, şirketin gerekli onay ve ilanları yapmak suretiyle tasfiye ve terkin edildiği, 30.11.2018 tarihli fesih kararının 07.12.2018 tarihli Ticaret Sicil Gazetesi'nde ilan edildiği, davacının devam eden davasının olması halinde kanun gereği tasfiye memuruna başvurması gerektiği, davacının ilanlara rağmen gerekli başvuruları süresinde yapmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, fesih ve tasfiye sonucu sicilden terkin olunan şirketlerin ihyası istemi hakkında TTK'nın 547. maddesinin uygulanması gerektiği mahkemece resen gözetilerek uyuşmazlık bu kapsamda değerlendirilmesi gerekirken re'sen terkine ilişkin TTK'nın geçici 7. maddesindeki şartların tartışılması doğru olmadığı, yine mahkemenin davacının, fesih ve tasfiye sürecinde başvuru da bulunmadığı için şirketin ihyasını isteyemeyeceği yönündeki gerekçesinin de yanlış olduğu, somut olayda dosyadaki belgelere göre ihyası istenen şirketin 24.04.2018 tarihli genel kurul kararıyla tasfiye sürecine girdiği, 30.11.2018 tarihinde tasfiye kararının ilan edilerek sicilden terkin edildiği, davacı tarafın Fethiye 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2017/102 E, 2019/400 K sayılı kararına dayanarak ihyası istenen şirketten alacaklı olduğunu, kararın kesinleştiğini ileri sürdüğü ancak söz konusu davanın yargılaması sırasında fesih ve tasfiye gerçekleştiği, ortada maddi anlamda kesinleşmiş karar bulunmamakla birlikte derdest bir dava varken fesih ve tasfiye yoluna gidilmiş olması nedeniyle usulünce tasfiye yapıldığından bahsedilemeyeceği, dolayısıyla davacı tarafın şekli anlamda kesinleşme şerhi bulunsa da tüzel kişiliği yargılama sırasında ortadan kalkan şirkete karşı usulünce tebligat yapıp kararın maddi anlamda kesinleşmesini sağlamak ve alacağını tahsil etmek için şirketin ihyasını istemekte hukuki yararı bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile Tasfiye Halinde Gölhisar Otomotiv İnşaat Emlakcılık Tekstil Turizm Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi'nin TTK'nın 547. maddesi uyarınca yeniden ihyasına, ek tasfiye işlemlerinin yapılması için son tasfiye memuru olan ...'ın tasfiye memuru olarak atanmasına, kararın Ticaret Sicil Müdürlüğünce tescil ve ilanına karar verilmiştir.
Karar, davalı ... vekilince temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı ... vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davalı ...'tan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 25/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.
