Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/4939 Esas 2020/2293 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili ... tarafından, davalı ... aleyhine 23/01/2014 gününde verilen dilekçe ile araç mülkiyetinin tespiti ve tescili istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 19/10/2017 günlü karara karşı davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; HMK 353/1-b-1 gereğince davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 04/04/2018 günlü karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla, istinaf mahkemesince yapılan inceleme sonucunda, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK md.366 delaleti ile md.346/1 hükmü uyarınca reddine dair verilen 18/05/2018 tarihli ek kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun(HMK) 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL’dir. HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 47.530,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir. Kesin olan kararların temyizinin istenilmesi halinde Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebilecektir.
Somut olayda; araç mülkiyetinin tespiti ve davalı adına tescili istemi ile dava açılmış, harca esas değer 1.000 TL olarak gösterilmiş, ilk derece mahkemesince davanın reddine karar verilmiş, bu karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf istemleri yerinde görülmediğinden 6100 Sayılı HMK m.353/1-b-1 gereğince davacının istinaf talebinin esastan reddine oy çokluğuyla karar verilmiştir. Davada reddedilen miktar 1.000 TL olup temyiz eden davacı yönünden miktar kesinlik sınırı altında kaldığından davacının temyiz talebinin HMK 366. maddesi yolu ile 346/1 maddesi uyarınca reddine ilişkin olarak ek karar verilmiştir.
Davacı vekili tarafından, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen 18/05/2018 tarihli ek karar HMK 346/2. maddesinde belirtilen kanuni süre içinde temyiz edilmiştir. Dosya kapsamına göre, temyize konu edilen miktar bakımından Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz eden davacı yönünden kesin nitelikte olduğu; bu yön belirlenmek suretiyle verilen temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmıştır.
Dosyadaki yazılara, kanuna uygun gerektirici nedenlere göre davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan ek kararın HMK 370/1. maddesi gereğince ONANMASINA, HMK 302/5 ve 373. maddeleri uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine ve aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 25/06/2020 gününde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.