MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 09/04/2009 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 24/12/2009 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazına gelince; dava, basın yolu ile kişilik haklarına saldırıdan dolayı uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkin olup davacı; “belediye bülteni” isimli derginin Şubat 2009 gün ve 4. sayısında yayımlanan yazının hakaret niteliğinde olduğunu belirterek, davalıların manevi tazminat ile sorumlu tutulmalarını istemiştir. Yerel mahkemece; davacıya yönelik yazının bütününde özle biçim dengesinin kurulmadığı, ölçüsüz benzetmelerle eleştiri sınırının aşıldığı gerekçesiyle, istemin bir bölümü kabul edilmiş; karar, davalılar tarafından temyiz olunmuştur.
Dosya içeriğinden; belediye başkanı olan davalının, belediye hizmetlerinin tanıtılıp anlatıldığı belediye bültenine bir yazı yazarak, eski belediye başkanlarını ve uygulamalarını eleştirdiği; bunun yanında önceki dönemde belediye hesap işleri müdürü olan davacı hakkında da bir paragraf yazarak, onun belediye olanaklarını kullanış biçimini, işçileri kişisel işlerinde kullanmasını ve siyasi çalışmalarını eleştirdiği; ancak, bunu yaparken eleştiri sınırını aşarak davacıyı bazı hayvanların özellikleri ile tanımladığı anlaşılmaktadır.
Davalının, davacı hakkında yazdığı sözler, davacının kişilik haklarına saldırı niteliğinde ise de yazının bütünü, kullanılan sözlerin niteliği, tarafların ekonomik ve sosyal durumu gözetildiğinde, davacı yararına takdir edilen 7.500,00 TL manevi tazminat fazladır. Daha alt düzeyde manevi tazminat takdir edilmek üzere kararın bozulması gerekirse de belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasası"nın 438/7. maddesi gereğince, davacı yararına 2.000,00 TL manevi tazminat takdir olunmak suretiyle, kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle hüküm fıkrasının manevi tazminat takdirine ilişkin ikinci paragrafında yer alan "...7500..." biçimindeki sayı dizisinin silinerek yerine "...2.000,00..." sayı dizisinin yazılmasına; harç alınmasına ilişkin dördüncü paragrafının silinerek yerine dördüncü paragraf olarak "Kabul edilen tutar üzerinden hesaplanan 108,00 TL nispi karar harcının davalıdan alınıp Hazine"ye gelir yazılmasına, davacıdan alınan 202,50 TL peşin harcın karar kesinleştiğinde ve isteği durumunda davacıya geri verilmesine," biçimindeki tümcenin yazılmasına; taraflar yararına avukatlık ücreti takdirine ilişkin altıncı ve yedinci paragraflarında yer alan "...900..." biçimindeki sayı dizilerinin ayrı ayrı silinerek yerlerine sırası ile "...575..." sayı dizilerinin yazılmasına; öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddiyle kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 07/04/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.