Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/37 Esas 2022/3471 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 27.11.2018 tarih ve 2017/72 E- 2018/262 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 10.07.2020 tarih ve 2019/260 E- 2020/630 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2014/62524 başvuru numaralı “GOGOGOGOGOGO” ibareli 39. sınıfa ilişkin marka başvurusu ilanına, davalı şirket tarafından yapılan itirazın YİDK tarafından kabul edildiğini ve müvekkili başvurusunun reddedildiğini, YİDK tarafından hatalı olarak müvekkilinin seri markalarının incelenmediğini ve sadece 2012/07173 nolu "GO" markasına değinildiğini, oysa ki müvekkilinin tescilli markalarından 16 tanesinin belirtilen hizmetlerde tescilinin bulunduğunu, taraf markaları arasında 556 Sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında ayniyet veya benzerlik bulunmadığını, müvekkilinin tescilli seri markalarının, tescil edildiği tarihten itibaren yoğun kullanımı ile bilinirlik ve ayırt edicilik kazandığını ileri sürerek TPMK YİDK'in 2016-M-11844 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalı vekili, 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesinde öngörülen tüm koşulların gerçekleştiğini, dava konusu marka ile müvekkili markasının esas unsurlarının "GO" ibaresinden oluştuğunu, davacı marka başvurusunun kapsadığı 39. sınıftaki hizmetlerin müvekkilinin tescilli markası kapsamında yer aldığını, müvekkiline ait markanın ayırt edicilik unsurunun zedeleneceğini, markanın sulandırılacağını ve iki şirket arasında ekonomik idari bağlantı varmış algısı yaratılacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; davalı markasının esaslı unsuru olan "GO" ibaresinin, davacının "GOGOGOGOGOGO" ibareli başvurusunda aynen yer aldığı, bu hususun markalar arasında benzerliğe ve ilişkilendirme ihtimaline yol açtığı, davalı markasının 35, 36, 39 ve 42. sınıflarda tescilli olduğu, davacı marka başvurusunun ise 39. sınıfı kapsadığı, davacı marka başvurusunun kapsadığı tüm hizmetlerin davalı şirketin markalarının tescil kapsamı içinde bulunduğu, tarafların markaları arasında 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik olduğu, davacının müktesep hakkının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi'nce; davacı marka başvurusunun kapsamındaki tüm hizmetlerin davalı şirketin markalarının tescilli kapsamında yer aldığı, davacı marka başvurusundaki ibarenin davalı markalarındaki ibarenin altı kez tekrarından ibaret olduğu, taraf marka işaretlerinin görsel, işitsel ve kavramsal olarak benzediği, 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesinde öngörülen çifte benzerlik koşulunun gerçekleştiği, davacının müktesep hakka dayanak teşkil ettiğini ileri sürdüğü markalarının dava konusu marka başvurusu bakımından müktesep hak oluşturacak şartları taşımadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 27/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.