Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi

Dairemizce verilen 08.04.2014 gün ve 2014/1164 esas, 2014/8547 sayılı karara Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca, haksız olarak uygulanan koruma tedbirleri nedeniyle açılan dava sonucunda mahkemenin mezkur kararında davacı ... lehine maddi ve manevi tazminata hükmedildiği, hükmün davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edildiği, yapılan temyiz incelemesi sonucunda,".....Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekili ile davalı vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Davacının beraatle sonuçlanan ceza davasında kendini vekille temsil ettirmesi karşısında, beraat kararı tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre belirlenen maktu vekalet ücretinin maddi tazminatın hesabında dikkate alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Maddi gelirini belge ile ispatlayamayan davacının, vasıfsız işçi gibi değerlendirilerek, maddi tazminatın net yerine brüt asgari ücret miktarı esas alınmak suretiyle fazla belirlenmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükümdeki maddi tazminat miktarının 547,10 TL"ye çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA...." şeklinde hüküm tesis edildiği görülmüştür. Yargıtay ilamının sonuç bölümünde davacı lehine tazminat davasına esas ceza davası kapsamında hükmedilmeyen 2012 yılı itibarıyla geçerli avukatlık asgari ücret tarifesinde belirtilen 2.400 TL ile haksız tutuklamaya maruz kaldığı günlere isabet eden net asgari ücret miktarı olan 47,10 TL"nin toplanmasıyla 2.447,10 TL tazminata hükmedilmesi gerekirken maddi hata suretiyle 547,10 TL maddi tazminat hükmedilmiştir. Yüksek Başkanlığınızın yukarıda belirtilen ilamının sonuç bölümündeki maddi tazminat tutarının 2.447,10 TL olarak düzeltilmesi gerektiği gerekçesiyle itiraz edilmekle, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02.07.2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesine eklenen 3. fıkra uyarınca itiraz konusu değerlendirildi;
İncelenen dosyada, davacı ..."nin tazminat talebine ilişkin hükmün dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonunda "Davacının beraatle sonuçlanan ceza davasında kendini vekille temsil ettirmesi karşısında, beraat kararı tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre belirlenen maktu vekalet ücretinin maddi tazminatın hesabında dikkate alınması gerektiğinin gözetilmemesi" kanuna aykırı görülmüş, ancak ilamın sonuç kısmında davacının gözaltında kaldığı süre üzerinden net asgari ücrete göre belirlenen 67,10 TL"ye davanın dayanağı beraat kararı tarihi olan 2012 yılında yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre 2.400 TL maktu vekalet ücreti miktarının eklenmesi ile toplam 2.467,10 TL olması gerekirken, maddi hata ile ilamda 547,10 TL yazıldığı görülmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- 08.04.2014 gün ve 2014/1164 esas, 2014/8547 sayılı DÜZELTİLEREK ONAMA kararının KALDIRILMASINA,
3-Tazminat davasının dayanağını oluşturan .... Ağır Ceza Mahkemesinin, 2009/95 Esas, 2012/26 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinden; sanığın (davacının) suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma suçundan beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeden 10.02.2012 tarihinde kesinleştiği, kesinleşmiş beraat kararının davacıya tebliğ edilmediği, davanın haksız işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan CMK"nın 142/1. maddesinde öngörülen bir yıllık süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, dava için kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Her ne kadar hükümden önce, 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre, hüküm davalı hazine yönünden kesin nitelikte ise de, dairemizce benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 26.02.2013 gün ve 2012/9-1384 esas, 2013/68 sayılı kararında da belirtildiği üzere, dava dilekçesinde talep edilen tazminat miktarının reddedilen bölümünün temyiz sınırının üzerinde olması ve davacı vekili tarafından bu bölüm temyiz edilmiş olup, davalı Hazine vekiline buna bağlı olarak, hükmü temyiz etme hakkı vereceği ve bu kapsamda hükmün davalı Hazine vekili yönünden de temyizi kabil olduğunun anlaşılması karşısında, hükmün kesin ve temyiz edilemez nitelikte olduğu belirtilerek, davalı Hazine vekilinin temyiz talebinin reddini öneren tebliğname görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekili ile davalı vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Davacının beraatle sonuçlanan ceza davasında kendini vekille temsil ettirmesi karşısında, beraat kararı tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre belirlenen maktu vekalet ücretinin maddi tazminatın hesabında dikkate alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Maddi gelirini belge ile ispatlayamayan davacının, vasıfsız işçi gibi değerlendirilerek, maddi tazminatın net yerine brüt asgari ücret miktarı esas alınmak suretiyle fazla belirlenmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükümdeki maddi tazminat miktarının 2.467,10 TL"ye çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.