2004 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/2057 Esas 2018/4493 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Ceza Mahkemesi
SUÇ : 2004 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığın yetkilisi olduğu 3. kişi şirketin, borçlu şirkete borcu olduğu iddiası ile gönderilen 89/1 ihbarnamesinin 19/07/2014 tarihinde tebliğ edildiği, ihbarnameye 23.07.2014 tarihinde sanığın bizzat kaşe ve imzasıyla verdiği cevap nedeniyle İİK 338. maddesinde unsurları yazılı "gerçeğe aykırı beyanda bulunma" suçundan şikayet edilmesi karşısında;
Mahkemece, İİK 89/1. maddesine göre gönderilen haciz ihbarnamesinin 3. kişiye tebliği tarihi itibariyle, 3. kişi şirketle icra dosyasının borçlusu olan şirket arasındaki ticari borç - alacak ilişkisinin ortaya çıkartılması amacıyla, her iki şirkete ait defter ve belgeler ile varsa cari hesap ekstrelerinin, kesilen karşılıklı fatura ve ödeme belgelerinin üzerinde karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri yerine, devam eden cari hesap ekstreleri getirtilmeden, sadece 3. kişi şirketin kayıtlı bulunduğu Vergi Dairesinden vergi kayıtları ve ilgili beyannamelerin, 89/1 ihbarnamesi öncesi ve sonrasındaki tüm ticari defter ve kayıtlarının incelenmesi sonucunda, 2014 yılı sonu itibariyle 3. kişi şirketin icra takip dosyası borçlusu olan şirkete borçlu olduğu kanaatiyle sunulan bilirkişi raporuna göre sanık hakkında mahkumiyet hükmü verilmesi,
Kabule göre de;
1-) 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden "etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile" ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu"nun 354. maddesinin aynı Kanun"un 338/1. maddesinde düzenlenen suç yönünden uzlaşma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, suçun işlenmesinden sonra fail ile mağdur arasındaki çekişmeyi bir uzlaştırmacının girişimiyle kısa zamanda tarafların özgür iradeleriyle ve adli merciler daha fazla meşgul edilmeden sonuçlandırmayı amaçlayan uzlaşmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması ve İcra ve İflas Kanunu"nun 354. maddesinin yerine geçip anılan maddenin uygulanmasını ortadan kaldırmaması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK"nın 253, 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
2-) 1163 sayılı Avukatlık Kanunu"nun 164/son maddesine göre müşteki vekili lehine hükmedilen vekalet ücretinin şikayetçi asil lehine verilmesi gerekirken, vekiline ödenmesine hükmedilmesi,
3-) Sanık hakkında hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nın 53. maddesinin uygulanmaması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine 12/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.