Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/642 Esas 2019/5429 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/642
Karar No: 2019/5429
Karar Tarihi: 29.04.2019

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/642 Esas 2019/5429 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, sahibi olduğu gayrimenkulün yıkımı ve yeniden yapımı için dava dışı müteahhit ile yapılan sözleşme gereğince müteahhidin belirlediği davalı bankadan kredi kullandığını ancak davalı bankanın krediyi kendilerine ödemediğini ve haksız olarak faiz tahsil ettiğini iddia ederek, kredinin ödeme zamanına kadar olan faiz ve masraflarının davalıdan tahsil edilmesi için dava açmıştır. Davanın reddine karar veren ilk derece mahkemesi kararına itiraz edilmiş ve istinaf başvurusunda bulunulmuştur. Ancak, 6763 sayılı yasa ile 6100 sayılı HMK'na eklenen geçici 1. madde uyarınca kesinlik sınırı 01.01.2018 tarihinden itibaren 47.530,00 TL’na yükseltilmiştir. Bu nedenle, davacı tarafından temyiz edilen faiz miktarı ve kredi nedeniyle yapılan masraflar toplamı yasanın belirlediği sınırı geçmediği için, davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Kararın sonucunda, davacının temyiz dilekçesi reddedilmiş ve dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin bölge adliye mahkemesine gönderilmesi kararlaştırılmıştır. 6763 sayılı Yasa'nın 362. maddesi ve 6100 sayılı HMK'nın geçici 1. maddesi bu kararın gerekçesi olarak açıklanmıştır.

13. Hukuk Dairesi 2019/642 E. , 2019/5429 K.

"İçtihat Metni"

......

Davacı, sahibi olduğu gayrımenkulün yıkımı ve yeniden yapımı için dava dışı müteahhit ile yapılan sözleşme gereğince müteahhidin belirlediği davalı bankadan 100.000,00 TL konut kredisi kullandığını, çekmiş olduğu kredilerin taksitlerini zamanında ödemesine rağmen davalı bankanın krediyi kendisine veya müteahhide ödemediğini, davalı bankanın kendisine ödemeyip uhdesinde tuttuğu para için kendisinden haksız olarak faiz tahsil ettiğini, paranın kendisine veya müteahhide ödenmemesi nedeniyle bankanın faiz talep etmesinin mümkün bulunmadığını ileri sürerek kredinin ödeme zamanına kadar olan faiz ve masraflarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, sözleşme kapsamında verilen davacının talimatı doğrultusunda müteahhit firmaya hakediş oranında talep edilen toplamda 81.000,00 TL ödeme yapıldığını savunarak davanın reddini dilemiştir.
İlk derece Mahkemesince, davanın reddine karar verilmiş; karara karşı davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
.........Dairesince, davacının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
....... Dairesinin kararı süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

6763 sayılı yasa ile 6100 sayılı HMK"na eklenen geçici 1. madde uyarınca, aynı kanunun 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2018 tarihinden itibaren tarihinden itibaren 47.530,00 TL’na çıkarılmıştır. Davacı tarafından ödenen faiz miktarı ve kredi nedeniyle yapılan masraflar toplamı alınan bilirkişi raporu ile 14.604,31 TL olarak tespit edilmiş olup, davacı tarafından temyize konu edilen bu miktar, karar tarihi (20.11.2018) tarihi itibarıyle 47.530,00 TL’nı geçmediğinden HMK.nun 362/1-a maddesi gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 29/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.

......