5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/26687 Esas 2016/739 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/26687
Karar No: 2016/739

5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/26687 Esas 2016/739 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 5809 Sayılı Kanuna aykırılık suçundan hüküm giyen sanığın temyiz başvurusunu inceledi. 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile Ceza Muhakemesi Kanunu'nda yapılan değişiklikler göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hüküm verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezaları hükümlerinin kesin nitelikte olduğu belirtildi. Bu nedenle, sanığın temyiz isteminin reddine karar verildi ve yerel mahkeme kararı onandı. Yukarıdaki kararda, 6217 sayılı Kanun'un 23. maddesi ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesi detaylı bir şekilde açıklandı.

19. Ceza Dairesi 2015/26687 E. , 2016/739 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve ... sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000.- Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yasa yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirasına kadar olan adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin kesin nitelikte olduğu cihetle temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin 29/12/2014 tarihli ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın bu karara yönelik temyiz nedenlerinin reddiyle ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 21/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.