Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2014/11019 Esas 2016/3037 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, davalıya ait aracın sebep olduğu kazada desteğin öldüğünü açıklayıp ıslah ile artırılan toplam 131.148,47 TL maddi, toplam 80.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulü ile Ş.. S.. için 26.168,47 TL destekten yoksun kalma tazminatı, 5.000,00 TL cenaze ve defin giderinin ve 15.000,00 TL manevi tazminatın, K.. S.. için 2.442,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının ve 10.000,00 TL manevi tazminatın, E.. S.. için 7.794,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının ve 10.000,00 TL manevi tazminatın, E. S.k, Ş.S., K. S., Ş. S. için 5.000,00"er TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece toplanıp değerlendirilen delillere, özellikle oluşa ve dosya içeriğine uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının ve tazminata ilişkin hesaplamanın hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına 10.3.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.