Esas No: 2021/7150
Karar No: 2022/3589
Karar Tarihi: 09.05.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/7150 Esas 2022/3589 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışına yatırılan paraların geri çekilebileceği garantisi vererek müvekkilinden para aldığını ancak geri ödeme yapmadığını iddia etti. Mahkeme, davanın reddine karar verdi. Davacı vekilinin karar düzeltme talebi reddedildi. Kararda, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nda karar düzeltme müessesesine yer verilmediği ve bu davada 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun değişiklikten önceki hükmünün uygulanması gerektiği belirtildi.
Kanunlar:
- 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun Geçici 3/2. maddesi
- 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 5236 sayılı Kanun ile değiştirilen 440. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 01.07.2020 gün ve 2020/138 - 2020/516 sayılı kararı onayan Daire'nin 07.06.2021 gün ve 2021/2184 - 2021/4770 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş olmakla, tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve 15.000,00 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair verilen kararın taraf vekillerince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Bu kez, davacı vekili karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nda, 1086 sayılı HUMK'dan farklı olarak kanun yolları arasında karar düzeltme müessesesine yer verilmemiş olup somut dava bakımından 6100 sayılı HMK'nın Geçici 3/2. maddesi uyarınca 1086 sayılı Kanun'un 5236 sayılı Kanun ile değiştirilen 440. maddesinin değişiklikten önceki hükmünün uygulanmasını gerektirir bir hal de söz konusu değildir. Bu itibarla, davacı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin REDDİNE, işlem yapılmak üzere dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyen davacıya iadesine, 09/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.