Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/10258 Esas 2020/1246 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/10258
Karar No: 2020/1246
Karar Tarihi: 17.02.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/10258 Esas 2020/1246 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, nitelikli cinsel saldırı suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdi. Sanık müdafisinin temyiz istemi reddedilirken, Bakanlık vekilinin temyiz istemi de davaya katılma hakkı bulunmadığı gerekçesiyle reddedildi. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu'nun kararıyla, Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olmadığı kabul edildi. Kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağına dikkat çekilerek, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığı belirtildi. Kararda, 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi de bahsedildi.

14. Ceza Dairesi 2018/10258 E. , 2020/1246 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı
HÜKÜM : Nitelikli cinsel saldırı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 17.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.