Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, ortak miras bırakanları M.D.’.paydaş olduğu 139 parselde, mirasçılar arasında yapılan fiili ve rızai taksim sonucu kendilerine bırakılan yere davalının müdahale ederek taşınmazı kullanmalarına engel olduğunu ileri sürerek elatmanın önlenmesine karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı, mirasçılar arasında fiili bir taksim bulunmadığını belirtip davanın reddini savunmuştur.
Davanın kabulüne ilişkin kararın temyizi üzerine Dairece “ ... eksik soruşturma ile hüküm kurulmasının doğru olmadığı” gerekçesi ile bozulmuş olup, mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda, tüm paydaşları bağlayan harici bir taksim sözleşmesi ya da özel parselasyon planının bulunmadığı, davalı tarafından davacıların kullanımının engellendiği gerekçeleri ile paya vaki elatmanın önlenmesine karar verilmiştir.  Karar, davacılar vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla Tetkik Hakimi  raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.   
Dava, paydaşlar arasında görülen elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir. Mahkemece, paya vaki elatmanın önlenmesine karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu 139 parsel sayılı taşınmazda yanlar ile dava dışı kişilerin paydaş oldukları anlaşılmaktadır. Özellikle, bozma kararından sonra mahkemece yapılan uygulamada, dava konusu taşınmazda muhtelif paydaşların çeşitli  yerleri tasarruf ettikleri, çekişmeli bölümünde öncesinde yanların miras bırakanı tarafından  kullanıldığı ve halen bu bölümün davalıların tasarrufunda bulunduğu anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere; paydaşları bağlayan bir fiili kullanım biçimi ya da özel parselasyon planı olmadığı, diğer bir deyişle her paydaşın payına karşılık kullanımına terk edilen bir yer bulunmadığı hallerde uyuşmazlığın paylı mülkiyet hükümlerine göre çözümlenmesi gerekir. Bu anlamda intifadan men (yararlanmadan engellenme) olgusu, yalnızca taşınmazın çekişmeli bölümü değil tamamı üzerinden değerlendirilerek bir sonuca varılmalıdır. Eldeki davada mahkemece bu yönde bir araştırma yapılmış değildir.
Somut olayda, fiili kullanım biçiminin oluşmadığı görülmektedir. Esasen bu husus mahkemenin de kabulündedir.
Hal böyle olunca, taşınmazın tamamı üzerinden davacıların kullandıkları ya da kullanabilecekleri bir yer bulunup bulunmadığının saptanması, hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik soruşturma ile yetinilerek yazlı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir.
Davacıların temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  12.11.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.