Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/3515 Esas 2021/875 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Dava Tarihi : 09/03/2018
Hüküm : Düzeltilerek İstinaf Başvurusunun Esastan Reddi
Temyiz Edenler : Davacı vekili ve davalı vekili

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 24.12.2018 tarihli, 2018/179 Esas, 2018/202 Karar sayılı " düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine " ilişkin kararı davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davalı vekilin temyiz dilekçesinin içeriğinden, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin kendisine tebliğinden sonra temyiz itirazlarını bildirerek hükmü katılma yoluyla temyiz ettiği, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 7/A maddesinin 4. fıkrasında “ Elektronik yolla tebligat, muhatabın elektronik adresine ulaştığı tarihi izleyen beşinci günün sonunda yapılmış sayılır. ” hükmü uyarınca 25.12.2018 tarihinde elektronik adresine ulaşan tebligatın 30.12.2018 tarihinde tebliğ edilmiş sayılacağı ve bu suretle 10.01.2019 tarihinde yapılan temyiz talebinin süresinde yapıldığı anlaşıldığından tebliğnamedeki temyiz isteminin süre yönünden reddine yönelik görüşe iştirak edilmemiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Konya 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2018/24 Esas – 2018/50 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının FETÖ/PDY silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 20.10.2016 tarihinde 1 gün gözaltında, 27.10.2016 – 14.12.2016 tarihleri arasında 48 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 26.02.2018 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 125.000 TL maddi, 500.000 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 3.296,50 TL maddi, 4.200 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine davacı vekili ve davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda maddi tazminat talebinin reddine, manevi tazminatın 3.500 TL’ye indirilmesi suretiyle düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin tazminat miktarın az olduğuna, davalı vekilinin davanın reddi gerektiğine, hükmedilen tazminat miktarının fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesi"nin 24.12.2018 tarihli, 2018/179 Esas, 2018/202 Karar sayılı düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme aykırı olarak 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK"nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Konya 5. Ağır Ceza Mahkemesi"ne; kararın bir örneğinin de Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesi"ne iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 01.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.