Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki olduğu 149 parsel sayılı taşınmazın 24250 m2’lik bölümüne komşu 150 parsel maliki davalının müdahale ettiğini ileri sürerek, el atmanın önlenmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, her iki taşınmazın tespitten sonra aynı sınırlar itibarıyla kullanıldığını, taşınmazda 35-40 yaşlarında fıstık ağaçları bulunduğunu belirterek davanın reddini savunmuş, müdahale edilen arazinin bedeli karşılığında adına tesciline bu mümkün olmadığı takdirde tazminata karar verilmesi isteğiyle karşı dava açmıştır.
Mahkemece, asıl davanın kabulüne;karşı davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacı H. T. vekili ve davalı Hazine vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

- KARAR-
Dava,el atmanın önlenmesi, karşı dava tesscil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece asıl davanın kabulüne karşı davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Tarafların tüm delilleri toplanıp, tetkik edildikten ve HUMK.nun 376. maddesine göre; son sözleri dinlenip duruşmanın bittiği bildirildikten sonra hakimin; aynı yasanın 388. maddesi uyarınca kararı gerekçesi ile birlikte (tam olarak ) yazması ve hüküm sonucunu 389. maddede öngörülen biçimde tefhim etmesi asıldır.
Nevarki, uygulamada söz konusu yasanın 381.maddesinin son fıkrasının getirdiği ayncalığa dayanılarak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağa geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar daha sonra yazılmaktadır.
İşte bu gibi hallerde HUMK,nun 389. maddesine uygun olarak tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkca gösteren tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hakimin artık bu kararmı değiştirmesine yasal olanak yoktur. Öte yandan, kısa kararla gerekçeli kararın , çelişkili olması yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim edilmesine ilişkin Anayasanın 141. maddesi ile HUMK.nun yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum yaratır.Ayrıca anılan husus kamu düzeni ile ilgili olup, gözetilmesi yasa ile hakime yükletilmiş bir ödevdir. Aksine düşünce ve uygulama yargı, yargıç ve kararlarının her türlü düşünceden uzak, saygın ve güvenilir olması ilkesi ile de bağdaşmaz.
Değinilen ilke ve yasa hükümleri gözardı edilerek; kısa kararda asıl davanın kabulüne karşı davanın kısmen kabul kısmen reddine denilip, gerekçeli kararda asıl davanın kabulüne, karşı davada taşınmazın tecavüz edilen kısmmın davacı B. adına tesciline 30.000,00 YTL tazminatın davalıdan alınarak davacı B.".verilmesine denilerek kısa karara çelişkili olarak gerekçeli karar yazılması doğru değildir. Hal böyle olunca, hükrnün 10.4.1992 gün,1992/7 Esas,1992/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı çerçevesinde bir karar verilmek üzere HUMK."nun 428 maddesi gereğince. BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 22.9.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.