Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/10037 Esas 2015/3752 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : 1- Sanık ... hakkında; Beraat
2- Sanık ... hakkında; TCK"nın 85/1, 62, CMK"nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına

Taksirle öldürme suçundan sanık ..."ın beraatine ilişkin hüküm ile sanık ... hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık ... hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının CMK"nın 231/12. maddesi uyarınca itiraz kanun yoluna tabi bulunduğu, aynı Kanunun 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda mercide yanılmanın başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı nazara alınarak, katılan vekilinin temyiz isteminin, itiraz mahiyetinde değerlendirilmesi suretiyle CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca gereği merciince yapılmak üzere dosyanın incelenmeksizin mahkemesine iadesinin temini için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2- Sanık ... hakkındaki beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin, olası kasta ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Dosya içerisinde mevcut 05.10.2010 tarihli iş müfettişi bilirkişi raporunda da belirtildiği üzere; olayın meydana geldiği ve inşaat mühendisi olan sanığın, şantiye şefi sıfatını taşıdığı inşaatta, olay günü işe başlayan işçinin, inşaatın 3. katında demir korkulukları bulunmayan merdivenlerde, elektrikli mozaik ve mermer silme makinası ile mermer silme işi yaparken, makinanın kontrolünü kaybederek, makina ile birlikte merdiven boşluğuna düşerek ölmesinde, işveren vekili olan sanığın, iş güvenliği ve işçi sağlığı önlemlerini almaması, alınmasını denetlememesi nedeniyle kusurlu olduğu, 05.10.2010 tarihli bilirkişi raporunun olaya uygun bulunduğu, sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yetersiz ve oluşa uygun düşmeyen bilirkişi heyeti raporuna dayanılarak yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.