MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, maaş alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde torna elamanı olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, bir kısım aylık ücret, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının devamsızlık yapması üzerine iş aktinin sona erdiğini, tazminat ve alacak istemlerinin haksız olduğunu, zamanaşımı süresinin de dikkate alınması gerektiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı iş yerinde çalışırken zam talebinin karşılanmaması nedeniyle işyerini terk ettiği, maaşa zam yapılması konusunda herhangi bir sözleşme hükmü ve işyeri uygulamasının bulunduğunun kanıtlanamadığı, işyerinden kendi isteğiyle ayrılan davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamayacağı, davacının kıdemine göre hak kazandığı izin süresinin kullandırıldığının veya ücretinin ödendiğinin yazılı belgelerle işveren tarafından kanıtlanamaması nedeniyle izin alacağı olduğu, tanık beyanlarına göre davacının haftada 4 saat fazla mesai yaptığı, dini bayramlar hariç tüm genel tatil günlerinde çalıştığı, ayrıca ücret alacağı da olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının davalı işyerinde fazla çalışma yapılıp yapmadığı ve hangi saatlerde çalışma yaptığı konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı dava dilekçesinde işyerinde gündüz 08.30-18.30 saatleri arasında hafta içi, Cumartesi ise 8.30-13.00 saatleri arasında çalışma yaptığını ileri sürüp fazla çalışma ücreti istemiş, davalı ise davacının hafta içi günlerinde 08.30-18.30 saatleri arasında, Cumartesi günleri ise 08.30-13.00 saatleri arasında çalıştığını savunmuştur.
Mahkemece hükme esas alınan ek bilirkişi raporunda davacının hafta içi 06.30-18.30 saatleri arasında Cumartesi günü ise 06.30- 13.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edilmiştir. Bu kabul davacının dava dilekçesindeki beyanını aşmakta olup talebi aşar şekilde çalışma süresinin belirlenmesi HMK nın 26. maddesine aykıdır.
3- Davacı dava dilekçesinde açıkça "2010-2011 yılına ait yıllık izin alacağını alamadığını" belirtmiştir. Davacının bu açıklamasına rağmen Mahkemece davacının 5 yıl için yıllık izin ücreti alacağına hükmedilmesi de HMK 26. maddesinde belirtilen taleple bağlılık kuralına aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.