MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini
istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde mağaza müdürü olarak çalışırken yaptığı fazla çalışmaların karşılığının ödenmediğini ileri sürüp fazla çalışma ücreti alacağının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, ait işyerinde haftada 6 gün ve haftalık 45 saat çalışıldığını, ayrıca davacının mağaza müdürü olarak çalıştığından fazla mesai ücretine hak kazanamayacağını, fazla mesai yapılsa bile davacı ile akdedilmiş olan sözleşme gereğince yılda 270 saate kadar olan fazla mesailerin ücrete dâhil olduğunu, dava tarihinden geriye 5 yıldan daha eski taleplerin de zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 01.06.2009-31.05.2010 tarihleri arasında mağaza müdür vekili, 01.06.2010-07.04.2011 tarihleri arasında mağaza müdürü olarak çalıştığı, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin yerleşik uygulamalarına göre mağaza müdürleri ve vekillerinin çalıştıkları iş yerinde en yetkili konumda bulunup mesailerini kendileri belirlemeye yetkili olmakla ancak18.05.2009 tarihinden önceki dönem için fazla mesai hesabının yapılabileceği, tanık beyanlarına göre davacının bu dönemde haftada 18 saat fazla mesai yaptığı, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
İşyerinde üst düzey yönetici konumda çalışan işçi, görev ve sorumluluklarının gerektirdiği ücretinin ödenmesi durumunda, ayrıca fazla çalışma ücretine hak kazanamaz. Bununla birlikte üst düzey yönetici konumunda olan işçiye aynı yerde görev ve talimat veren bir başka yönetici ya da şirket ortağı bulunması halinde, işçinin çalışma gün ve saatlerini kendisinin belirlediğinden söz edilemeyeceğinden, yasal sınırlamaları aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti talep hakkı doğar. O halde üst düzey yönetici bakımından şirketin yöneticisi veya yönetim kurulu üyesi tarafından fazla çalışma yapması yönünde bir talimatın verilip verilmediğinin de araştırılması gerekir. İşyerinde yüksek ücret alarak görev yapan üst düzey yöneticiye işveren tarafından fazla çalışma yapması yönünde açık bir talimat verilmemişse, görevinin gereği gibi yerine getirilmesi noktasında kendisinin belirlediği çalışma saatleri sebebiyle fazla çalışma ücreti talep edemeyeceği kabul edilmelidir.
Somut olayda, davacı davalıya ait işyerinde çalışırken yaptığı fazla çalışmaların karşılığının ödenmediğini ileri sürerek alacak talep etmiş, davalı ise davacının fazla çalışmasının olmadığı gibi davacının konumu gereği fazla çalışma ücretine hak kazanmadığını savunmuştur.
Mahkemece davacının mağaza müdürü ve müdür vekili olduğu dönemler için iş yerinde en yetkili konumda bulunup, mesailerini kendisinin belirlemeye yetkili olduğu gerekçesi ile bu dönemler için fazla çalışma ücreti talebi red edilmiş ise de, yapılan araştırma bu sonuca ulaşmaya yeterli değildir.
Davacının mağaza müdürü ve vekil olduğu dönemelerde mesaisini kendisinin belirleyip belirlemediği araştırılmalı, bu konuda tarafların delilleri toplanıp gerekirse yeniden tanık beyanlarına başvurulmalı ve çıkan sonuca göre karar verilmelidir. Eksik inceleme ve araştırma ile karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.