Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8515 Esas 2020/4287 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8515
Karar No: 2020/4287
Karar Tarihi: 09.07.2020

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8515 Esas 2020/4287 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, sanığın gerçek bir ticari faaliyette bulunmayan ve sahte fatura düzenleme fiiline ilişkin vergi inceleme raporları bulunan mükelleflerden aldığı faturaları kullanmaktan suçlu bulunduğu belirtilmiş ve TCK'nin 43/1. maddesi uygulanmıştır. Ancak, yüklenen fiilin nitelendirilmesinde hataya düşülerek aynı Kanun'un 359/a-2 maddesi uyarınca \"muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı fatura kullanma\" suçundan mahkûmiyet hükmü kurulmuştur. Bu nedenle, sanık müdafinin temyiz nedenleri kabul edilerek hükmün bozulmasına karar verilmiş ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/b-1. maddesi yerine 359/a-2. maddesi uyarınca yapılan suçlamaya karşı ek savunma hakkı tanınmadığından ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı ile yeniden değerlendirilmesi gerektiğinden bahsedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/b-1. maddesi ve 359/a-2. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2017/8515 E. , 2020/4287 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

5271 sayılı CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip yüklenen fiilin sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan ve sanık hakkında TCK’nin 43/1. maddesini uygulayan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen (1) ve (3) numaralı görüşe iştirak edilmemiştir.
1- 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan açılan kamu davasında; sanığın, gerçek bir ticari faaliyette bulunmayan ve haklarında sahte fatura düzenleme fiiline ilişkin vergi inceleme raporları bulunan mükelleflerden aldığı faturaları kullanmaktan ibaret fiilinin, 213 sayılı VUK’nin 359/b. maddesinde düzenlenen sahte fatura kullanma suçunu oluşturduğu hâlde, yüklenen fiilin nitelendirilmesinde hataya düşülerek aynı Kanun’un 359/a-2 maddesi uyarınca “muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı fatura kullanma” suçundan mahkûmiyet hükmü kurulması,
2- Kabule göre;
a) İddianamede sanık hakkında sahte fatura kullanma suçundan 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b-1. maddesinin uygulanması talep edildiği halde, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan aynı Kanun’un 359/a-2. maddesinin uygulanması suretiyle CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, sonuç ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 09/07/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.