MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

5271 sayılı CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip yüklenen fiilin sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan ve sanık hakkında TCK’nin 43/1. maddesini uygulayan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen (1) ve (3) numaralı görüşe iştirak edilmemiştir.
1- 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan açılan kamu davasında; sanığın, gerçek bir ticari faaliyette bulunmayan ve haklarında sahte fatura düzenleme fiiline ilişkin vergi inceleme raporları bulunan mükelleflerden aldığı faturaları kullanmaktan ibaret fiilinin, 213 sayılı VUK’nin 359/b. maddesinde düzenlenen sahte fatura kullanma suçunu oluşturduğu hâlde, yüklenen fiilin nitelendirilmesinde hataya düşülerek aynı Kanun’un 359/a-2 maddesi uyarınca “muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı fatura kullanma” suçundan mahkûmiyet hükmü kurulması,
2- Kabule göre;
a) İddianamede sanık hakkında sahte fatura kullanma suçundan 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b-1. maddesinin uygulanması talep edildiği halde, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan aynı Kanun’un 359/a-2. maddesinin uygulanması suretiyle CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, sonuç ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 09/07/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.