Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1066 Esas 2020/2176 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1066
Karar No: 2020/2176
Karar Tarihi: 23.06.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1066 Esas 2020/2176 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava konusu, davacı müvekkil şirketin alt işveren olarak çalıştırdığı temizlik işçilerinin, ihaleyi kazanan başka firma üzerinden sigortalılıklarının devam etmesinden kaynaklı davalı kuruma karşı açtığı tazminat davasıdır. Davalı vekili, işçilerin ücretlerinden davacı yüklenicinin sorumlu olduğunu ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme ise, tazminat ödemekle yükümlü olan alt işverenin üst işverene rücu hakkının olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili tarafından temyiz edilen karar, dosyadaki bilirkişi raporu ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik tespit edilmemesi nedeniyle onanmıştır. Kanun maddeleri ise kararda belirtilmemiştir.

23. Hukuk Dairesi 2019/1066 E. , 2020/2176 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında hizmet sözleşmesi imzalandığını, asıl iş veren ... İl Emniyet Müdürlüğü olmakla müvekkilİ şirketin ise alt işveren konumunda olduğunu, davacı müvekkil şirketin alt iş veren olması nedeniyle kurumda temizlik işçisi olarak çalışan kişileri yine aynı şartlarda işe almakta ve ihale bitiminde de ihaleyi kazanan başka firma üzerinden sigortalılıklarının devam ettiğini, ... İl Emniyet Müdürlüğü tarafından sözlü olarak çalışanlardan Uğur Turgut isimli çalışanı işten çıkartılmasının istendiğini, bunun üzerine çalışanın işe iade davası açtığını, müvekkil şirketin ise bu işçiyi işten çıkarmak zorunda kaldığını, müvekkil şirket tarafından değilde kurum çalışanları tarafından iş akitlerinin sonlandırıldığını, işçilerin çıkartılmasında davacı müvekkil şirketin herhangi bir kusurunun bulunmadığını ileri sürerek müvekil tarafından ödenen fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 11.663,46 TL"nin ödeme tarihi olan 18/03/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı kurumdan alınmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; işçinin ücretlerinden davacı yüklenicinin sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; tazminat ödemekle yükümlü olan alt işverenin üst işverene rücu hakkı olmadığı bu nedenle dava konusu olayda da davacının davalıya rücu olanağının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 23.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.