Esas No: 2021/17322
Karar No: 2022/19024
Karar Tarihi: 15.11.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/17322 Esas 2022/19024 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından dolandırıcılık ve özel belgede sahtecilik suçlarından verilen hüküm, Ceza Dairesi tarafından incelenmiştir. Katılan ve vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Ancak, sanık müdafisinin temyizinde birkaç neden gözden geçirilmeden hüküm verildiği belirtilmiştir. Bu nedenler şunlardır:
1- Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin yanlış gösterilmesi,
2- Suça konu belgelerin aynı anda ibraz edilmesi durumunda TCK’nin 43. maddesinin uygulanma imkanının bulunmaması,
3- TCK’nin 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirilmesi gerektiği,
4- Sanığın adli sicil kaydında yer alan mahkumiyet kararının dosyaya getirtilerek incelenmemesi ve tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmemesi.
Bu nedenlerle, kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 310. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi
- TCK’nin 43. maddesi
- TCK’nin 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 326/son maddesi
"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Dolandırıcılık, özel belgede sahtecilik
...
...
A) Katılan vekilinin temyizinin incelenmesinde;
Katılan ve vekilinin yüzüne karşı 24.02.2015 tarihinde tefhim olunan hükmün, vekil tarafından 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 06.03.2015 tarihli dilekçe ile temyiz edildiği anlaşıldığından; temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
B) Sanık ... hakkında özel belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafisinin temyizinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin "02.08.2012" tarihi olarak gösterilmesi yerine "20.02.2011-17.03.2011" şeklinde gösterilmesi,
2- Suça konu belgelerin icra hukuk mahkemesine aynı anda ibraz edildiklerinin dosya kapsamından anlaşılması karşısında, TCK’nin 43. maddesinin uygulanma imkanı bulunmadığının gözetilmemesi,
3- TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4- Sanığın adli sicil kaydında yer alan Mersin 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.03.2011 tarihli, 2010/846 Esas ve 2011/137 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün kesinleşme ve infaz tarihlerini gösterir bir örneğinin dosya arasına getirtilerek incelenmesi, karara konu suç bakımından uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığının araştırılması ve sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aynı Kanun'un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine, 15.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
