Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/4, 63.maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında tayin edilen cezanın adli para cezasına çevrilmesi sırasında sanığın ekonomik ve diğer şahsî hâllerinin göz önünde bulundurulması gerektiği nazara alınmaksızın mesleği şoförlük olan,iki çocuklu ve 900 TL aylık gelir beyan eden, dosya kapsamına göre de başkaca mal varlığı tespit edilemeyen sanık hakkında tayin edilen cezanın TCK"nın 52/2 maddesi gereğince adli para cezasına dönüştürülmesi sırasında asgari hadden uzaklaşmak ve günlüğü 30 TL üzerinden paraya çevrilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
2-TCK"nın 53/6. maddesinde, 3 aydan az ve 3 yıldan fazla olmamak üzere sürücü belgesinin geri alınabileceği düzenlenmiş ise de, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca tayin olunacak güvenlik tedbirinin süresinin de fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, mesleği şoförlük olan ve başkaca bir gelir kaynağı saptanmayan sanık hakkında 2 yıl süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Sanık hakkında hükmedilen 2 yıl 6 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında hesap hatası sonucu 27.300 TL yerine, 27.000 TL adli para cezası belirlenmek suretiyle eksik ceza tayini, tam gün sayısının belirtilmemesi ve hükmedilen hapis cezasının TCK"nın 50/4-1a, 52/2. maddeleri uyarınca adli para cezasına çevrilmesi yerine, sadece TCK"nın 50/1-a. maddesine göre çevrilmesi ve sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilirken kanun maddesi gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine ve TCK"nın 52/3,TCK"nın 53/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA; 26.02.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.