Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/4549 Esas 2015/16863 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalıya ait iş yerinde 19.08.2003 - 31.07.2010 tarihleri arasında aylık en son net 1.098,00 TL ücret ile çalıştığını, hizmet akdini evlilik nedeniyle sona erdirdiğini, prim ücretlerinin de ödenmediğini iddia ederek, ihbar tazminatı, fazla mesai, prim ve hafta tatili alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 19.08.203 - 31.03.2010 tarihleri arasında davalıya ait iş yerinde çalıştığını, iş akdinin evlilik sebebiyle sona erdiğini ve kendisine kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödendiğini, işveren şirketin prim ödeme zorunluluğunun bulunmadığını, hafta sonu ücreti alacağı olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi, işyerinde fazla mesai yapılmasına rağmen ücretlerinin ödenmediği iddiasıyla fazla mesai talebinde bulunmuş, davalı ise fazla mesailerin karşılığının ödendiğini savunmuştur. Davalı vekili, savunmasını ispatlamak için fazla mesai tahakkukları bulunan bazı bordrolar ibraz etmiştir.

Davacı vekili son celsede, her ne kadar davalının ibraz ettiği bordrolarda tahakkuk ettirilen 793,02 TL fazla mesai ücretinin davacıya ödendiğini daha önceden belirttiğini, ancak bu beyanı davanın uzamaması için verdiğini, bu beyanından vazgeçtiğini, davacıya 793,02 TL fazla mesai ödemesi yapılmadığını belirtmişse de; duruşmada yapılan ikrar davacının kendisini bağlayacağı için 793,02 TL fazla mesai ücretinin mahsubunun yapılması gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
3- Hükmedilen miktarın net mi brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.