MAHKEMESİ : Turgutlu Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 28/11/2012
NUMARASI : 2011/1194-2012/1391

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 08.08.2011 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 28.11.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, komşuluk hukukundan kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, 2.970,00 TL tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
TMK m. 683 deki "Bir şeye malik olan kimse, hukuk düzeninin sınırları içinde, o şey üzerinde dilediği gibi kullanma, yararlanma ve tasarrufta bulunma yetkisine sahiptir. Malik, malını haksız olarak elinde bulunduran kimseye karşı istihkak davası açabileceği gibi, her türlü haksız elatmanın önlenmesini de dava edebilir” hükmü ile mülkiyet hakkının kanunla toplum yararına kısıtlanabileceği temel ilke olarak kabul edilmiştir. Aynı maddenin ikinci fıkrasında, mülkiyet hakkının nasıl korunacağı hükme bağlanmış, 730 ve 737. maddeleriyle de taşınmaz malikinin başkalarına zarar vermesinin önlenmesi hedeflenmiştir.
Yapma, kaçınma, katlanma olarak özetlenebilecek bu sınırlamaların önemli bir bölümü TMK’nın "komşu hakkı" başlığı altında, 737 ile 750. maddelerinde düzenlenmiş, 751 ile 761. maddelerinde de yine malikin yapması ve katlanması gereken hususlar belirtilmiştir.
Komşuluk hukukundan kaynaklanan tazminat davalarında öncelikle davacının uğramış olduğu zararın miktarının bilirkişi aracılığı ile tespit edilmesi, tazminatın bu zarara göre tayin ve takdir edilmesi gerekir. Hemen belirtmek gerekir ki, tazminat miktarı hiçbir zaman zararı aşamaz. Ancak, davacının zararın artmasında kusuru varsa, tazminat miktarı 6098 sayılı Borçlar Kanununun 52. maddesine göre indirilmeli veya tamamen ortadan kaldırılmalıdır. TMK’nın 737 ve 730. maddelerinden doğan sorumluluk kusura bağlı bir sorumluluk olmadığından, davalının kusursuz olması tazminat miktarının düşürülmesinde etkili olamaz.
Bu ilkeler ışığında somut olaya gelince; davacı, dava açmadan önce 2010/84 ve 2011/27 D. İş dosyaları üzerinden davalının yokluğunda tespit yaptırmış ve bilirkişi tarafından hazırlanan rapor ile tespit tutanağı davalıya tebliğ edilmiş olup mahkemece tespit raporları aynen benimsenerek hükme esas alınmıştır. Davalı da 2010/99 D. İş dosyası üzerinden tespit yaptırmış, davacıya ait taşınmazda meydana gelen zarara kendilerinin neden olmadığını savunmuştur.
Davacı, taşınmazlarındaki ağaçlar ve mahsulde meydana gelen zararın davalının sulama kanalından suların taşması neticesinde meydana geldiğini ileri sürmüştür. Davalı S.. B.. ise suyun taşmasına davacının sebep olduğunu, zarar gördüğü iddia edilen ağaçların davacının taşınmazında değil yol üzerinde bulunduğunu, zarar hesabında aynı ağaçların mükerrer şekilde hesaba konu edildiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Davanın kabulüne karar verilmiş ise de mahkemece yapılan araştırma ve incelemeler hüküm kurmaya yeterli değildir. Davacı ve davalı tarafından davadan önce taraflarca yaptırılan tespitler sonucu düzenlenen bilirkişi raporları arasında çelişki bulunmaktadır. Bu nedenle mahkemece tarafların iddia ve savunmaları doğrultusunda mahallinde keşif yapılarak raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi, tarafların olayın meydana gelmesindeki kusur durumunun belirlenmesi, davacının kusurunun tespiti halinde 6098 sayılı TBK’nın 52. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiği de gözetilerek bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz istemlerinin kabulü ile hükmün yazılı gerekçe ile BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatıranlara iadesine, 06.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.