Taraflar arasında görülen davada;
Davacı,4064 ada 88 parsel sayılı taşınmazını ölünceye  kadar intifa ve sükna  hakkı  kendisi ve  eşine ait olmak üzere Milli Gençlik Vakfına  bağışladığını,yasalar  nezdinde  vakıf özelliğine sahip olmayan ve yasalara aykırı faaliyetleri nedeniyle  mahkeme kararı  ile dağıtılan vakfın mallarının hükmen Vakıflar Genel Müdürlüğü adına tescil edildiğini,Milli Gençlik Vakfı ve ona bağlı Konya Şubesi tarafından  bilgisizliği ve iyiniyetinden  yararlanılarak  kandırıldığını ileri sürüp tapu kaydının iptali ile yeniden adına tescilini,davalıya ödediği kira bedellerinin iadesini istemiştir.
Davalı Vakıflar İdaresi,tüzel kişiliği  bulunmayan Milli Gençlik Vakfı adına dava açılamayacağını,Milli Gençlik Vakfı"nın dağıtılmasına karar verilerek mallarının hükmen  idare adına tescil  edildiğini bildirip davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece,bağıştan rücu  şartlarının oluştuğu gerekçesiyle  tapu iptal-tescil davasının kabulüne  ,fazla  taleplerin reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı Vakıflar İdaresi vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi ."ın raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
           -KARAR-

Dava,bağıştan rücu hukuksal nedenine dayalı tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece,davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğine ve toplanan delillere göre;davacının maliki olduğu 88 parsel sayılı taşınmazın koşulsuz olarak davalılardan Milli Gençlik Vakfına  9.9.1996 tarihinde  bağışladığı kayden sabittir.
Davacı,Borçlar Kanununun  244. maddesinde de öngörülen bağıştan rücu koşullarının  gerçekleştiğini ileri sürerek eldeki davayı açmış ve mahkemece rücu sebeplerinin bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulü  cihetine gidilmiştir.Gerçekten de,Borçlar Kanununun  244. maddesinde de bağıştan rücu koşullarına ilişkin sebepler üç fıkra  halinde sayılmış, bunlardan biri, " bağışlanan kişinin  bağışlayana yahut  yakınlarından birine karşı  ağır bir cürüm  irtikap etmesi",bir diğeri " bağışlayanın  ailesine  karşı  bağışlananın  ehemmiyetli  bir surettle mükellef olduğu  görevleri  ifa etmemesi" bir diğeri ise," koşullu olan  bağış koşulunun yerine  getirilmemesi" olarak öngörülmüştür.Anılan bu yasal düzenleme  karşısında  mahkemece kabul edilen sebebin yasa kapsamında  öngörülen haller kapsamında  bulunmadığı sabit olup, yasal olduğunu kabul etmek  olanaksızdır.Kaldi ki, bağışlayan rücu koşullarını öğrendiği tarihten  itibaren Borçlar Kanununun 246. maddesinde de  öngörülen 1 yıllık hak düşürücü süre içerisinde dava açması gerekir.Oysa akit 1996 tarihinde  yapılmış, Milli Gençlik Vakfının tüzel kişiliği sonradan ortadan kalkmış,mal varlıkları hak ve vecaibi ile birlikte davalı Vakıflara  intikal etmiş ve Vakıflar İdaresi  tarafından açılan iptal-tescil davası da  kabul edilmek suretiyle  sicil kaydı Vakıflar İdaresi adına geçmiştir.Akit ve dava tarihi gözetildiğinde Borçlar Kanununun 246. maddesinde de  öngörülen hak düşürücü sürenin geçtiği de  tartışmasızdır.
O halde,davanın reddine karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ve yasal olmayan  gerekçelerle yazılı olduğu üzere davanın kabulü yönünde hüküm kurulması doğru değildir.Davalı  idarenin temyiz itirazları yerindedir.Kabulüyle  hükmün H.U.M.K."nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine 2.7.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.