MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- 15.01.2014 tarihli “defter belge isteme” yazısının 22.01.2014 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen, sanığın ibraz etmemek suretiyle defter ve belgeleri gizleme suçunu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; sanığın tebligattan haberdar olmadığının savunması karşısında, Tebligat Kanunu"nun 51. maddesine göre, mali tebliğler kendi kanunlarında açık hüküm bulunmayan hallerde Tebligat Kanunu hükümlerine göre tebliğ edilecektir. Vergi Usul Kanunu"nun 94/1. maddesi hükmü uyarınca tebliğ, mükelleflere, bunların kanuni temsilcilerine, umumi vekillerine veya vergi cezası kesilenlere yapılır. Aynı Kanun"un, tebliğ tarihinde yürürlükte bulunan, 28.11.2017 tarihli, 7061 sayılı Kanun değişikliğinden önceki 102/6.7 maddelerinde "Muhatap tebellüğden imtina ederse tebliğ edilecek evrak önüne bırakılmak suretiyle tebliğ edilir "ve "... komşularından bir kişi veya muhtar veya ihtiyar heyeti üyelerinden biri veyahut bir zabıta memuru huzurunda icra ve keyfiyet taahhüt ilmühaberine yazılarak tarih ve imza vaz"edilmek ve hazır bulunanlara da imzalatılmak suretiyle tespit olunur" hükümlerine yer verilmiştir. Söz konusu düzenlemeler birlikte değerlendirildiğinde, somut olayda defter ve belgelerin ibrazı gerektiğine dair istek yazısının, “mükellef kapıyı açmıyor, imzadan imtina ediyor” şerhi düşülerek mahalle muhtarı imzasına teslim edilmek suretiyle yapılan tebliğ işlemi usulsüz olduğundan, sanığın beraati yerine mahkumiyetine hükmolunması,
2- Kabule göre de;
a-) Suç tarihi itibarıyla sanığın adli sicil kaydında sadece hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin bir karar mevcut olup, ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 19.02.2008 tarihli ve 346-25 esas ve karar sayılı kararında vurgulandığı üzere, kurulan mahkûmiyet hükmünün hukuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden ve doğurduğu sonuçlar itibarıyla karma bir özelliğe sahip bulunan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumu, davayı sonuçlandıran ve uyuşmazlığı çözen bir hüküm niteliğinde olmadığı, dolayısıyla suç tarihi itibarıyla sanığın kasten işlediği suçtan dolayı kesinleşmiş mahkûmiyet hükmünün bulunmadığı, 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesinin 8. fıkrasına eklenen 2. cümle hükmünün suç tarihinden sonra 18.06.2014 tarihinde yürürlüğe girdiği gözetilmeden; alt sınırdan ceza tayin edilen ve bir daha suç işlemeyeceği kanaati oluşması nedeniyle cezası ertelenen sanık hakkında daha önceden hükmün açıklanmasına karar verildiği gerekçesi ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
b-) Suç tarihinin gerekçeli karar başlığında, defter ve belgelerin ibrazı için tebligatın yapıldığı tarihten itibaren 15 günlük sürenin sonu olan “06.02.2014” yerine, “25.03.2014” olarak yanlış yazılması,
c-) 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.07.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.