Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/11114 Esas 2015/3632 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusura, ceza miktaraına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Dosyada mevcut olay yerinden 100 metre öncesinden itibaren görüntülerin bulunduğu cd içeriğinden sanık ..."ın, kaza yerinin yaklaşık 100 metre gerisindeki trafik ışıklı işaret cihazıyla yönetilen kavşağın çıkışında, önünde orta şeritte seyreden otomobili solundaki şeritten sollayıp geçtiği, sol şeridin dolu olduğunu görmesi üzerine, sol şeritte seyreden aracın sağından geçerek orta şeride yerleştiği, sol ve orta şeridin dolu olması nedeniyle bu kez, arka araç trafiğini kontrol etmeden en sağ şeride geçip, sağ şeritten seyrine devam etmek için şerit değiştirmeye yöneldiği ve sağ şeritte ilerleyen katılan sürücü ..."in idaresindeki otomobille temas etmesi sonucu meydana gelen olayda bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu sanık hakkında bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ve olaya tam kusuru ile sebebiyet verdiği dikkate alınarak, alt sınır aşılmak suretiyle hak ve nasafete uygun bir ceza tayini yerine, asgari hadden ceza tayin edilmesi,
2-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.