Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2019/2678 Esas 2020/1085 Karar Sayılı İlamı

Davacı ... vekili Av. ... ile davalı ... vekili Av. ... arasındaki dava hakkında Ortaca 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nden verilen 2013/402 esas, 2015/416 karar sayılı ve 07.10.2015 tarihli kararın bozulmasına ilişkin Dairemizin 2018/3277 esas, 2019/428 karar sayılı 23.01.2019 tarihli ilamına karşı davalı vekili tarafından süresi içinde karar düzeltme yoluna başvurulmuş olmakla dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

- K A R A R -

1-Davalı vekilinin işin esasına yönelik karar düzeltme isteminin Yargıtay ilamında belirtilen gerektirici sebeplere göre, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440.maddesinde sayılan hallerden hiçbirisine uymadığından REDDİNE,
2- Davalı vekilinin usule yönelik karar düzeltme istemine gelince; Yerel mahkemece davacı vekilinin temyiz talebi süreden reddedilmiş, bunun üzerine davacı vekili ek kararı temyiz etmiş olup Dairemizce davacının temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşılıp ek kararın kaldırılmasından sonra işin esası incelenerek yerel mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiş ise de bozma kararının yazımı sırasında ek kararın kaldırılmasına ilişkin kısmın yazılmamış olduğu anlaşılmakla davalı vekilinin usule ilişkin karar düzeltme talebinin kabulüyle bu hususta yeniden karar vermek gerekmiştir.
a-Davacı vekiline mahkeme gerekçeli kararının 25.12.2015 tarihinde tebliğ edilmiş olduğu ve davacı vekilinin 11.01.2016 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşılmakla ek karara yönelik temyiz isteminin kabulü ile mahkemenin temyiz isteminin reddine dair ek kararının kaldırılmasına ve HUMK’un 432/V hükmü uyarınca ilk temyiz dilekçesine göre temyiz isteminin incelenmesine geçilmiştir.
b-Dava kambiyo senetlerine mahsus yolla yapılan takibe yönelik menfi tespit davasıdır. Takip 06.06.2012 tarihinde bonoya dayalı olarak 98.500,00.-TL asıl alacak ve işlemiş faizi yönünden yapılmıştır. Takip dayanağı bononun tanzim tarihi 31.04.1992 ve vade tarihi 15.02.2010’dur. Davacının bu bonoya yönelik olarak keşideci sıfatıyla atılan imzanın eli ürünü olmadığı ve bononun zamanaşımına uğradığı yönündeki iddialarının mahkemece kabule şayan görülmemesi doğru ise de mahkemenin sair hususları incelemeden davayı reddetmesi doğru görülmemiştir. Takip dayanağı bononun tanzim tarihinde bono bedeli 98.500,00 TL olup, 01.01.2005 tarihinde TL’den 6 sıfır atılarak YTL’ye geçilmiş, bu uygulama 01.01.2009 tarihinde kaldırılarak YTL’ye eşdeğer TL para birimi olarak kabul edilmiştir. Takip YTL’ye eşdeğer TL döneminde yapıldığına göre bono üzerindeki meblağın Eski TL dönemindeki meblağ olduğu dikkate alınarak, bundan 6 sıfır atılarak bono bedelinin takip tarihinde geçerli para birimine göre 0,0985 TL (YTL’ye eşdeğer TL) olduğunun kabulü gerekir. Bu durumda mahkemece bono bedelinin bu kadar olduğu kabul edilip, bononun vadesinden takip tarihine kadar işlemiş faizin de bu meblağ üzerinden hesaplattırılıp davacının gerçek borcu bulunduktan sonra takip talebinde talep edilen asıl alacak ve işlemiş faizden gerçek borç çıkarılarak, asıl alacak ve işlemiş faiz yönünden fazla ve haksız olarak istenen kısım kadar menfi tespit davasının kabulüne karar vermek gerekirken bu husus dikkate alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin karar düzeltme talebinin reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde karar düzeltme isteyen davalıya iadesine, 17.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.