Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1622 Esas 2022/3940 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 19. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 06.10.2020 tarih ve 2019/73 E. - 2020/508 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalı şirket ile birleşen Türkiye Gemi Sanayi A.Ş tarafından işletilen Pendik Tersanesi’nin 11.10.1999 tarihli devir protokolü ile müvekkiline devredildiğini, protokole göre devirden önce meydana gelen meslek hastalıklarından davalının sorumlu olacağının belirtildiğini, meslek hastalığı nedeniyle dava dışı işçi tarafından müvekkili aleyhine açılan maddi ve manevi tazminat davasının kısmen kabulüne karar verildiğini ve müvekkilinin icra dosyasına 06.11.2012 tarihinde 83.053,67 TL ödemek zorunda kaldığını, oysa dava dışı işçinin hastalığının devir tarihinden önce meydana geldiğini, taraflar arasındaki protokole göre bu miktardan davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek 83.053,67 TL’nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkilinin, dava dışı işçi tarafından Kartal 1. İş Mahkemesi'nin 2009/935 Esasına kayden açılan dosyasında taraf sıfatının olmadığını, söz konusu işçinin devir tarihinden önce meslek hastalığına yakalandığı iddiasının gerçeği yansıtmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller, Kartal 1. İş Mahkemesi dosyası, icra dosyası, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre dava dışı işçinin Türkiye Gemi Sanayi A.Ş. Pendik Tersanesi'nde 15.10.1987 tarihinde işe başladığı, işyerinin 25.11.1999 tarihinde yapılan protokolle ...'na devredildiği, devir tarihi itibariyla yürürlükte bulunan 818 sayılı TBK’nın 179 maddesi uyarınca, devir halinde devir tarihinden itibaren 2 yıl süreyle devreden davalının da borçlardan müteselsilen sorumlu olduğu; bu itibarla sorumluluk durumunun tespiti yönünden dava dışı işçinin hastalık başlangıç tarihi ve seviyesinin önem arzettiği, iş mahkemesi dosyası kapsamında hükme esas alınan ve Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleşen doktor raporlarına göre dava dışı işçiye, davalı şirket nezdinde çalışırken 1998 tarihinde işitme kaybı tanısının konulduğu, dava dışı işçinin işitme
kaybına maruz kaldığını belirten raporlara dayanarak işinin değiştirilmesi talebinde bulunduğuna dair bilgiler işçinin özlük dosyasında bulunmasına rağmen 1999'da gerçekleşen devir işlemleri sırasında bu hususları dikkate almayan davacının kusurunun %80 oranında olduğu yönündeki kesinleşen somut olgu ve kusur durumuna göre belirlenen işçi alacaklarından, gerek protokol hükümleri gerekse BK 179 maddesi uyarınca devralan davacının sorumlu olduğu, iş mahkemesi ilamı da gözetildiğinde devralan işverenin davacı sigortalının durumu hakkında devreden işverene, yasal düzenlemelerde belirtilen iki yıllık süre içerisinde, herhangi bir yazılı veya sözlü talepte bulunmadığı, davacının davalıdan talep edebileceği bir tutar olmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında protokol hükümleri karşısında, mahkeme kararında geçen TBK’nın 179. maddesi uyarınca davacının iki yıllık sürede işletmeyi devreden davalıdan herhangi bir talepte bulunmadığı ve davacının dava dışı işçinin işitme kaybının gerçekleşmesinde %80 kusurlu olduğuna ilişkin gerekçeleri yerinde değilse de; taraflar arasındaki işletmenin devri sırasında dava dışı işçinin işitme kaybının %20 düzeyinde tolere edilebilir bir rakamda olduğu, dava dışı işçinin işyeri değişikliği talebine rağmen işletmenin devrinden sonra da talebi dikkate alınmayarak davacı işyerinde gürültülü ortamlarda çalıştırılmaya devam ettirilmiş olması ve soruna yol açan işitme kaybının davacıya ait işyerinde çalışması sırasında meydana gelmiş olması sebebiyle bu zarardan münhasıran davacı sorumlu olacağından, davanın bu gerekçe ile reddi gerekirken yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi doğru olmamışsa da bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden kararın gerekçesinin yukarıda yazıldığı şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle kararın gerekçesinin yukarıda yazılı şekilde düzeltilerek ONANMASINA, dosyanın yerel mahkemesine gönderilmesine, 23/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.