Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/9149 Esas 2015/3610 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 2-b-e, 62, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafii ve katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1- Katılanın ... Devlet Hastanesince düzenlenen 14727 sayılı rapora göre, hayati tehlike geçirdiği, kemik kırığı olduğu ve dalakta kanama nedeniyle splenektomi tedavisi uygulandığının belirtildiği, Adli Tıp Kurumunca “Türk Ceza Kanunu’nda Tanımlanan Yaralama Suçlarının Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi" için hazırlanan kılavuzda batın organları splenektomisinin işlev kaybı olarak kabul edildiği nazara alınıp ek savunma hakkı tanınarak sanık hakkında tayin edilen temel cezanın TCK" nın 89/3-b maddesi gereğince 1 kat oranında arttırım yapılması gerekirken katılanın kemik kırığı olacak ve hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanması nedeni ile TCK" nın 89/2-b-e maddesi gereğince yarı oranında arttırım yapılması sureti ile eksik ceza tayini,
2- Katılanın uzlaşmak istemediği, ancak sanığın zararı gidermeyi istediğine ilişkin müdafii aracılığıyla beyanda bulunduğu gözetilerek, katılanın uğramış olduğu zararın basit bir araştırma ile hesaplanıp sanığın zararı gidermesine imkan sağlandıktan sonra ödeme veya ödememe yönündeki iradesine göre, CMK"nın 231. maddenin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Sanık hakkında tayin edilen sonuç cezanın 187 gün adli para cezası olarak tespit edilip sonuç cezanın doğru belirlenmesine rağmen paraya çevirme sırasında 280 gün adli para cezası yazılması,
4- Kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.