Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 3.228,81 TL maddi ve 4.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Adana 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/130 Esas – 2012/149 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının silahlı terör örgütü adına suç işleme suçundan 22.03.2009 – 06.10.2009 tarihleri arasında 6 ay 15 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 21.10.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı,
Davacının 15.000 TL maddi, 25.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 3.228,81 TL maddi, 4.000 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin ve davacı vekilinin ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasının incelenmesinde, davacının Adana (Kapatılan) 7. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK"nın 250. maddesi ile Görevli) 23.03.2009 tarih ve 2009/22 sorgu sayılı kararı ile "Silahlı Terör Örgütü Adına Suç İşlemek" ve "Silahlı Terör Örgütünün Propagandası Yapmak" suçlarından tutuklandığı ve davacı hakkında her iki suçtan Adana 6. Ağır Ceza Mahkemesine (CMK"nın 250. maddesi ile Görevli) dava açıldığı ve 29.12.2009 tarih, 2009/92 Esas, 2009/317 sayılı karar ile davacı hakkında silahlı terör örgütü adına suç işleme suçundan 3713 sayılı Kanun 2/2, TCK’nın 314/3. ve 220/6. maddeleri delaletiyle TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5, TCK’nın 62, 53, 63. maddeleri gereğince 6 yıl 3 ay hapis ve silahlı terör örgütünün propagandası yapmak suçundan ise 3713 sayılı Kanunun 7/2, TCK’nın 62, 53. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile mahkumiyetine hükmedildiği ve yapılan temyiz istemi üzerinde Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 26.06.2012 tarih, 2011/10264 Esas, 2012/8194 sayılı kararı ile davacı hakkındaki silahlı terör örgütünün propagandası yapmak suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün onanmasına, silahlı terör örgütü adına suç işleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmün ise bozulmasına karar verildiği ve bu suçtan davacının beraat ettiği anlaşılmakla, davacının tutuklandığı silahlı terör örgütünün propagandası yapmak suçundan mahkûm olduğu ve hükmün kesinleşmesi nedeniyle CMK’nın 141/1-e maddesi gereğince tazminat isteme koşullarının oluşmadığı gözetilmeden davanın reddi yerine yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
1- Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması,
2- Maddi tazminatın, davacının tutuklu kaldığı döneme ilişkin net asgari ücret üzerinden hesaplanan "3.484,73" TL yerine, hatalı hesaplama ile bu miktarın altında kalacak şekilde ‘’3.228,81’’ TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davacı lehine eksik maddi tazminata hükmolunması,
3- Davacının dava dilekçesinde hükmedilen tazminat miktarlarına tutuklama tarihinden yasal faiz işletilmesini talep ettiği halde, gözaltı tarihinden yasal faiz işletilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 01.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.