Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6813 Esas 2020/414 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, manevi tazminat talebinin reddi ve lehine hükmolunan maddi tazminat miktarı yönünden; davalı erkek tarafından hükmün tamamı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin temyiz itrazları yersizdir.
2-Davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Davacı kadın tarafından lehine hükmolunan maddi tazminat miktarına yönelik ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurulmayarak kesinleştiği, bu sebeple maddi tazminat miktarının temyize konu edilemeyeceğinden bu hususa yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
b-İlk derece mahkemesince davalı erkeğin eşine birkaç kez fiziksel şiddet uyguladığı, birlik görevlerini yerine getirmediği ve güven sarsıcı davranışları nedeniyle kusurlu olduğu, davacı kadının ise kusurunun bulunmadığı kabul edilerek tarafların boşanmalarına karar verilmiş, istinaf incelemesini yapan bölge adliye mahkemesince, davalı erkeğin iddia edilen şiddet ve güven sarsıcı davranışlarının ispatlanamadığı, birlik görevlerini yapmamak kusurunun ise ispatlandığı kabul edilerek, sözkonusu kusurlu davranışın kadın lehine manevi tazminata hükmolunmasını gerektirmediği gerekçesiyle kadının manevi tazminat talebi reddedilmiştir. Yapılan yargılama ve toplanan delillerden, davalı erkeğin eşine yönelik fiziksel şiddet ve güven sarsıcı davranışlarının ispatlandığı anlaşılmaktadır. Bu durumda boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda davalı erkek tam kusurlu olup kişilik hakları zarar gören, mevcut ve beklenen menfaatleri zedelenen davacı kadın yararına Türk Medeni Kanunu"nun 174/2. maddesi uyarınca uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde manevi tazminat talebinin reddine karar verilmesi doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda 2/a. bendinde gösterilen sebeple davacı kadının temyiz dilekçesinin REDDİNE, yukarıda 2/b bentlerinde gösterilen sebeple temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 28.01.2020 (Salı)