Yargıtay - Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2015/11444 Esas 2016/15837 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/11444
Karar No: 2016/15837
Karar Tarihi: 29.11.2016

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2015/11444 Esas 2016/15837 Karar Sayılı İlamı

Özet:

A criminal court sentenced a defendant for theft, but the court of appeals found that the statute of limitations had passed and ordered the case to be dropped. The defendant had committed the crime on August 12th, 2004, but a ruling to delay the verdict had been made in 2009 and the second crime that led to the verdict had been committed on June 9th, 2010, causing the statute of limitations to be put on hold. Therefore, the court of appeals deemed the defendant's sentence to be invalid. The specific laws referred to in the case were Article 492/7, 62, and 522 of the Turkish Penal Code (TCK), which prescribe the punishment for theft, and Article 102/4 and Article 104/2 of the same code, which set a statute of limitations of seven years and six months. The court also relied on Article 223/8 of the Turkish Code of Criminal Procedure (CMK), which allows for the dismissal of a case if the statute of limitations has passed.

13. Ceza Dairesi 2015/11444 E. , 2016/15837 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Zamanaşımı bakımından lehe olan ve sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 492/7, 62 ve 522. maddelerindeki hırsızlık suçunun gerektirdiği cezanın miktar ve nev"i itibariyle aynı Yasanın 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 7 yıl 6 aylık zamanaşımına bağlı olup, bu sürenin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilk kararın kesinleştiği 23.06.2009 tarihi ile hükmün açıklanmasına sebep olan ikinci suçun işlendiği 09.06.2010 tarihleri arasında dava zamanaşımının durduğu da nazara alınarak suç tarihi olan 12.08.2004 tarihinden temyize konu hüküm tarihine kadar geçmiş bulunması, sebebiyle düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ... ile vasisi ... ... temyiz istemleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 29.11.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.