Esas No: 2022/2979
Karar No: 2022/3922
Karar Tarihi: 23.05.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/2979 Esas 2022/3922 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davalı tarafından kullandırılan krediler sebebiyle fazla ödenen bedelin istirdadı istemiyle açılan dava, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi tarafından esastan reddedilmiştir. Karar tarihi itibariyle, Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı olan 107.090,00 TL'nin altında olan hükümler kesin nitelikte kabul edilmiştir. Bu nedenle temyiz istemi ayrı ayrı reddedilerek dava dosyası İlk Derece Mahkemesine gönderilmiş ve ödenen peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz eden davacılara iadesi kararlaştırılmıştır. Kararda HMK'nin 362/1-a bendi ve 346/2 ve 366. maddeleri hükümleri yer almıştır. HMK'nin 362/1-a bendi, temyiz kesinlik sınırının altında kalan hükümlerin kesin nitelikte olduğunu belirtirken, 346/2 ve 366. maddeleri, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesi veya Yargıtay tarafından bir karar verilmesi gerekliliğini vurgulamaktadır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Ankara 9. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09.10.2019 tarih ve 2017/150 E- 2019/854 K. sayılı kararın davacılar tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 16.02.2022 tarih ve 2020/42 E- 2022/142 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, davalı tarafından kullandırılan krediler sebebiyle 78.500,00 TL fazla ödenen bedelin istirdadı istemine ilişkindir. Karar tarihi olan 16.02.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın reddine karar verildiği, reddine karar verilen meblağın temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacıların temyiz isteminin ayrı ayrı reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacıların temyiz isteminin ayrı ayrı miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz eden davacılara iadesine, 23/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
