Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2021/35 Esas 2021/4662 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 2. HUKUK DAİRESİ
DAVA TÜRÜ : TAPU İPTALİ VE TESCİL

Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Anadolu 13. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 31.10.2019 tarih 2014/211 Esas, 2019/311 Karar sayılı kararın davalı vekili tarafından istinafı üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince 13.10.2020 gün ve 2020/417 Esas, 2020/1115 Karar sayılı karar verilmiş, bu kararın da davalı vekilince temyizi üzerine verilen 18.11.2020 tarihli ek kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü.

-KARAR-
Dava, tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince, davanın kabulüne dair verilen kararın davalı vekili tarafından istinafı üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince; 6100 sayılı HMK’nin 353/1-b-1 maddesi uyarınca davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, bu kararın davalı vekili tarafından temyizi üzerine; 18.11.2020 tarihli ek karar ile 6100 sayılı HMK’nin 362/1-a maddesi gereğince, kararın miktar itibariyle kesin olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmiş, anılan ek karar da davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Bilindiği üzere; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 90/1. maddesinde; "Süreler, kanunda belirtilir veya hakim tarafından tespit edilir. Kanunda belirtilen istisnai durumlar dışında hakim kanundaki süreleri artıramaz veya eksiltemez", aynı Kanunun 92. maddesine göre, “ Süreler gün olarak belirlenmiş ise tebliğ veya tefhim edildiği gün hesaba katılmaz ve süre son günün tatil saatinde biter. Süre; hafta, ay veya yıl olarak belirlenmiş ise başladığı güne son hafta ay veya yıl içindeki karşılık gelen günün tatil saatinde biter. Sürenin bittiği ayda, başladığı güne karşılık gelen bir gün yoksa, süre bu ayın son günü tatil saatinde biter.”, 94/1 maddesinde de "Kanunun belirlediği süreler kesindir." şeklinde düzenlemelere yer verilmiştir.
Öte yandan; HMK’nin 366. maddesi yollaması ile temyiz yolunda da uygulanan 346/2 maddesi gereği, ret kararına (temyiz talebinin reddi kararına) karşı tebliği tarihinden itibaren bir hafta içinde temyiz yoluna başvurulabilecektir.
Yine, HMK’nin 366. maddesi yollaması ile temyiz yolunda da uygulanan 346. madde uyarınca, temyiz dilekçesi kanuni süre geçtikten sonra verilirse, kararı veren mahkemece temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekir. Ancak temyiz edilen karar temyiz süresi geçtiği halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas 1990/4 Karar sayılı içtihadı birleştirme kararı gereğince, dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından temyiz talebinin süre yönünden reddine karar verilebilecektir.
Somut olayda, bölge adliye mahkemesinin temyize konu 18.11.2020 tarihli ek kararı davalı vekiline 27.11.2020 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilmiş; davalı vekili tarafından 07.12.2020 tarihinde karar temyiz edilmiştir.
Bu durumda, bir haftalık yasal temyiz süresi geçmiş bulunduğundan 6100 sayılı HMK’nin 366. maddesi yollamasıyla somut olaya uygulanması gereken aynı Kanunun 346/1. maddesi hükmüne göre davalı vekilinin temyiz dilekçesinin SÜREDEN REDDİNE, 27/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.