Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/2182 Esas 2020/2221 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... İnşaat Ulaştırma Otomotiv Turizm Petrol Ltd. Şti. ve ... aleyhine 29/04/2015 gününde verilen dilekçe ile trafik kazasına bağlı ölüm nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 23/01/2020 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, trafik kazasına bağlı ölüm nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucu davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından vekalet ücretine yönelik temyiz edilmiştir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen ilk karar davacılar vekilinin temyizi üzerine 17. Hukuk Dairesi"nin 28/03/2019 gün 2016/9335 esas ve 2019/3808 karar sayılı ilamı ile “ Somut olayda olayın meydana geliş şekli ve zararın niteliği dikkate alındığında davacılar için hak ve nesafet kuralları çerçevesinde bir miktar daha yüksek manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, somut olay ile bağdaşmayan miktarlarda manevi tazminata hükmedilmesinin uygun görülmediği ve her bir davacı lehine hükmedilen manevi tazminat yönünden ayrı ayrı vekalet ücreti takdiri gerekirken toplam manevi tazminat miktarı üzerinden vekalet ücreti takdir edilmesinin doğru olmadığı..." şeklindeki gerekçe ile bozulmuş, bozma sonrası bozma ilamına uyulmasına rağmen davacılar yararına yine tek vekalet ücretine karar verilmiştir.
Eldeki davada, davacılar arasında ihtiyari dava arkadaşlığı söz konusu olduğuna göre; hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümleri uyarınca, her bir davacının kabul edilen manevi tazminat talebi üzerinden, ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken tek bir vekalet ücretine hükmedilmesi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekir ise de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, HUMK’nun 438/7 maddesi uyarınca karar düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenle hüküm fıkrasının vekalet ücretine yönelik 6 no"lu bendinin silinerek yerine "davacıların kendisini vekille temsil ettirmesi sebebiyle hüküm tarihinde yürürlükte olan AAÜT uyarınca belirlenen 3.400,00 er TL vekalet ücretinin her bir davacı yönünden ayrı ayrı olmak üzere davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiliyle davacılara verilmesine" cümlesinin yazılmasına, kararın davacılar yararına düzeltilmiş bu biçimi ile ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 24/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.