Taksirle ölüme neden olma suçundan 3 yıl 4 ay hapis cezasından hükümlü ....’in, 20/02/2015 tarihinde Adliye temizlik iş kolunda çalışmakta iken eşiyle temizlik odasına girdiği ve 1-2 dakika kadar kaldığı gerekçesiyle 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 41/2-c maddesine aykırı hareket etmekten 1 ay süreyle ücret karşılığı çalıştığı işten yoksun bırakma cezası ile cezalandırılmasına dair.... Açık Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığının 26/02/2015 tarihli ve 2015/67 sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin ... İnfaz Hâkimliğinin 05/03/2015 tarihli ve 2015/449 esas, 2015/459 sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulüne ve söz konusu kararın iptaline dair ... Ağır Ceza Mahkemesinin 24/03/2015 tarihli ve 2015/349 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 26/05/2015 gün ve 34229 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05/06/2015 gün ve KYB. 2015-197933 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, hükümlünün 20/02/2015 tarihinde Adliye temizlik iş kolunda çalışmakta iken eşiyle temizlik odasına girdiği ve 1-2 dakika kadar kaldığı, söz konusu eylemin çalışma yönergesine aykırı olduğu ve ücret karşılığı çalıştığı işten yoksun bırakma cezasının öngörüldüğü, eylemin cezasının 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 41/2-c maddesinde, "İş yerindeki çalışma yönergelerine uymamak.” şeklinde düzenlendiği, ceza infaz kurumlarının kanunla belirlenmiş kendine özel şartları ve kuralları olan kurumlar olduğu, kişi hürriyetinin kanundan kaynaklanan yetkiye dayanılarak kısıtlandığı kurumlarda, belirli bir disiplin ve düzenin sağlanmasının da yine mevzuat gereğince zorunlu olduğu, disiplin kurulunun kanuna dayanarak yaptığı değerlendirmede hukuka aykırı bir durum bulunmadığı, söz konusu düzenlemede, işyerinde çalışma yönergelerine aykırı hareket etmenin kurum disiplinini bozduğu gerekçesiyle ceza hükmünün öngörüldüğü aksi yönde bir uygulamanın kurumun düzenini bozacağı ve diğer hükümlüler üzerinde olumsuz etkisi olacağı gözetilmeden, itirazın reddi yerine, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Olağanüstü kanun yolu olan ve öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozmanın amacı hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen kararların Yargıtay’ca incelenmesini, buna bağlı olarak da kanunların uygulanmasında ülke sathında birliğe ulaşmak, hakim veya mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkları toplum ve birey açısından hukuk yararına gidermektir.
Olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma müessesesinin konusunu oluşturabilecek kanuna aykırılık halleri, olağan kanun yolu olan temyiz nedenlerine göre dar ve kısıtlı tutulduğunda kesin hükmün otoritesi korunmuş olur.
26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve bu karar esas alınmak suretiyle verilen Yargıtay Ceza Genel Kurulu ve Özel Dairelerin süreklilik arz eden kararlarında belirtildiği üzere, kabul edip etmemenin hakim veya mahkemenin takdirine bağlı olduğu istekler hakkında verilen kararlar ile kanıtların değerlendirilmesine ilişkin kararlar kanun yararına bozma konusu olamaz.
Bu açıklamalara göre, Mahkeme tarafından kanun yararına bozma isteminde ileri sürülen neden yönünden delil takdiri yapılarak karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma yoluna gidilemeyeceğinden, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 14/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.