Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/2073 Esas 2016/8361 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile bakiye ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, iş sözleşemsini haklı feshettiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alcaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının işyerini kendisinin terkettiğini, alacak isteklerinin yerinde olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, alacakların kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosya kapsamına göre 09.08.2007 tarihinden beri davalı işyerinde aşçı olarak çalışan davacı, 08.11.2012 tarihli ihtarname ile işçilik haklarının ödenmediğini ileri sürerek iş sözleşmesini feshedip alcaklarının ödenmesini talep etmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 41. maddesine yazılı olan fazla çalışma süresinin toplamı bir yılda ikiyüzyetmiş saatten fazla olamayacağı yönündedir. Ancak bu sınırlamaya rağmen işçinin daha fazla çalıştırılması halinde, bu çalışmalarının karşılığı olan fazla mesai ücretinin de ödenmesi gerektiği açıktır. Kanundaki sınırlama esasen işçiyi korumaya yöneliktir.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünden kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz iş kanunlarının yürürlüğüne göre yılda 90 gün ve 270 saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir.
Somut olayda hükme esas alınana bilirkişi raporunda ikiyüzyetmiş saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu kabul edilerek yapılan hesaplamadaki fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Dosyaya taraflarca sunulan bir iş sözleşmesi olmadığı gibi ikiyüzyetmiş saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu yönünde tarafların iradesini gösteren somut bir delil de bulunmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davalının bu yönündeki iddiasını ispat edemediği açık olduğu halde ikiyüzyetmiş saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğunun kabul edilmesi hatalı olmuştır.
3-Davacının noterde düzenlenen ve 12.11.2012 tarihinde davalıya tebliğ edilen ihtarnamesi ile dava konusu ettiği alacaklarla ilgili olarak davalıyı temerrüde düşürdüğü anlaşılmaktadır. İhtarnamede, tebliğden itibaren üç gün içinde ödeme süresi öngörülmesi ile kıdem tazminatı dışındaki alacaklar için 16.11.2012 tarihinden faiz yürütülmesi gerekirken, dava ve ıslah tarihlerinden ayrı ayrı hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.