MAHKEMESİ :Lüleburgaz 1. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :31.01.2014
NUMARASI :Esas no:2013/403 Karar no:2014/66

Taraflar arasındaki davacı-davalı tarafından açılan "boşanma" davası ile, davalı-davacı tarafından açılan "boşanma ve ziynet alacağı" davalarının birleştirilerek yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı-davalı (koca) tarafından; reddedilen boşanma davası, kusur belirlemesi, davalı-davacı kadın lehine takdir edilen maddi tazminat, ziynet alacağı davası ve vekalet ücreti yönünden, davalı-davacı (kadın) tarafından ise; yargılama giderleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, bozmaya uygun işlem ve araştırma yapılmış olmasına, delillerin takdirinde bir yanlışlık bulunmamasına göre, davacı-davalı kocanın aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı-davacı kadın, karşı davasında cins ve niteliklerini belirttiği ziynet eşyalarının aynen, olmadığı takdirde bedeline hükmedilmesini talep etmiştir. Mahkemece ziynet eşyası alacağı davasının kısmen kabulüne karar verilmiş, ancak hükümde kabul edilen cins ve nitelikleri belirtilen ziynet eşyalarının ayrı ayrı değerleri belirtilmediği gibi, aynen iade mümkün olmadığı takdirde, ziynet eşyalarının dava tarihindeki bedelinin ödenmesine karar verileceği yerde fiili ödeme tarihindeki bedelinin ödenmesine karar verilmiştir. Kabul edilen ziynet eşyalarının değerleri ayrı ayrı belirtilmeden ve de ziynet eşyalarının aynen iadesi mümkün olmadığı takdirde, dava tarihindeki bedelinin ödenmesine karar verilmesi gerekirken fiili ödeme tarihindeki bedelinin ödenmesine karar verilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
3-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine paranın alım gücüne , ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran davalı-davacı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat çoktur. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50. ve devamı maddeleri hükmü nazara alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat (TMK.md.174/1) takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, 2. bentteki bozma sebebine göre davacı-davalı kocanın vekalet ücreti ve davalı-davacı kadının yargılama giderine yönelik temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer itirazlarının ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.08.04.2014(Salı)