MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 09.03.2007 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 19.09.2017 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili ile davalılardan ... , ... ve ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacılar vekili, müvekkillerinin maliki olduğu dava konusu 321, 322 ve 334 parsel sayılı taşınmazlarına ulaşmak için kadimden beri kullandıkları yolun, kadastro çalışması sırasında 323 parsel sayılı taşınmaza dahil edildiğini ileri sürerek, davalılara ait 323 parsel sayılı taşınmazda kadimden bu yana yol olarak kullanılan alanın tapu kaydının iptali ile yol olarak terkinine veya davalı taşınmazından müvekkillerine ait taşınmazlar lehine geçit hakkı kurulmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Bir kısım davalı davanın reddini savunmuş; bir kısım davalı geçit bedeli talep etmediğini beyan etmiş ve 487 ve 484 parsel sayılı taşınmaz maliklerinden ..., ..., ... ve ... 487 ve 484 parsel sayılı taşınmazları ikiye bölecek şekilde geçit tesisine muvafakat etmişlerdir.
Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen ilk kararın, Dairemizin 06.05.2010 tarih, 2010/4441 E-5295 K sayılı ilamı ile, ilamda yazılı gerekçeyle bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak davanın kabulüne dair verilen ikinci kararın ise, Dairemizin 20.05.2014 tarih 2014/2325 E-6557 K sayılı ilamı ile, “Somut olayda; bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş olmasına rağmen gereği yerine getirilmemiştir. Mahkemece 03.06.2013 tarihli fen bilirkişisinin raporuna atıf yapılarak davacıya ait 334 parsel yararına davalılardan ..."ye ait 323 parselin kuzeyinde kırmızı ile gösterilen yerden paftada çıkmaz yola bağlantı kurulduğu, çıkmaz yolun bitiminden sonra da diğer davalılara ait 481, 484 ve 487 parsellerden batıdaki yola bağlantı kurulduğu anlaşılmaktadır. Ne var ki 321 ve 322 parseller yararına da yukarıda belirtilen güzergahtan geçit hakkı tesis edilmiş ise de 321 ve 322 parsellerin bilirkişi raporuna ekli krokiye göre doğudan yola cepheli oldukları görülmektedir. Anılan parsellerin doğusundaki yolun genel yola bağlantısının olup olmadığı krokiden ve paftadan anlaşılamamaktadır. 321 ve 322 parsellerin doğusundan genel yola bağlantısı bulunduğunun anlaşılması halinde bu parseller yönünden davanın reddi; eğer 321 ve 322 parsellerin doğusundaki yolun genel yola bağlantısı yok ise hükümde geçit hakkı tesis edilen güzergaha kesintisizlik ilkesine uygun olarak bağlanmak suretiyle geçit hakkı kurulmalıdır.Ayrıca, 321 ve 322 parsellerin doğusundaki yolun genel yola bağlantısının olması durumda davanın bu parseller yönünden reddine karar verilmesi halinde, lehine geçit hakkı kurulması istenen 334 parselin güneyinden 323 parselin kuzeybatı sınırından, krokide yeşil ile gösterilen kadastral yola bağlantı kurulabilmesi mümkün iken 323 parselin kuzeyini boydan boya kapsayacak şekilde geçit tesisi de uygun değildir.” gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda; davanın kabulüne davacılara ait 321, 322 ve 334 parsel sayılı taşınmazlar lehine, 323, 481,484 ve 487 parsel sayılı taşınmazlar aleyhine 25.04.2016 tarihli raporda yeşil ile gösterilen kısımdan 3 metre genişliğinde geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... ile davalılar ... ..., ... ve ... temyiz etmişlerdir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre davalı ... ile davalılar Nigar Atılgan, ... ve ...’ın aşağıdaki (2) numaralı bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Diğer temyiz itirazlarına gelince;
Geçit hakkı kurulması davalarında amaç, genel yola bağlantısı olmayan taşınmazların yolla bağlantısının sağlanmasıdır. Bundan dolayı, geçit kurulurken ihtiyaç içinde olan taşınmaz kesintisiz olarak genel yola bağlanmalıdır. Buna uygulamada “kesintisizlik ilkesi” denilir.
Somut olayda mahkemece, bozma ilamına uyulmuşsa da gerekleri yerine getirilmemiştir. Şöyle ki; geçit hakkı bir gayrimenkul mükellefiyeti olduğundan lehine geçit istenen davacı parselleri ayrı ayrı bağımsız olarak değerlendirilmeli, dava konusu her bir parsel yararına geçit hakkının başladığı yerden ulaştığı genel yola kadar olan güzergahtaki aleyhine geçit kurulan tüm parseller ayrı ayrı belirtilmelidir. Davacıya ait parseller arasında da kesintisiz bağlantının gerçekleştirilmesi için hükmen her bir davacı parseli ile devamındaki davacı parselleri arasında kesintisiz olarak ulaşımı sağlayacak şekilde geçit kurulmalıdır. Davacılara ait 334 parsel sayılı taşınmaz yararına geçit hakkı kurulmuş ise de; dava dilekçesinde lehine geçit istenilen 321 ve 322 parsel sayılı taşınmazlar lehine geçit hakkı tesis edilmemiştir. Bu durumda mahkemece, gerekirse davacı tarafa makul süre verilerek davacılara ait 321 ve 322 parseller arasında akdi geçit hakkı kurulması ve bu parsellerin kurulacak geçit ile birbirlerine bağlanarak her bir taşınmaz yönünden ayrı ayrı infaza elverişli geçit hakkı tesisine karar verilmesi gerekir.
Mahkemece belirtilen hususlar üzerinde durulmadan ve kesintisizlik ilkesi gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bu nedenle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı ... ile davalılar ... , ... ve ...’ın sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bent uyarınca davalı ... ile davalılar ... , ... ve ...’ın diğer temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 30.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.