Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5863 Esas 2020/380 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5863
Karar No: 2020/380

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5863 Esas 2020/380 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi tarafından verilen boşanma davası kararında, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya neden olan olaylardaki kusur dereceleri ve kişilik haklarına yapılan saldırı gibi faktörler göz önünde bulundurularak davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın yetersiz olduğu belirtilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri de hesaba katılarak daha uygun miktarlarda maddi ve manevi tazminat verilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Karar, 2. bentte belirtilen bu nedenle bozulmuş, diğer konularda ise onanmıştır. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: Türk Medeni Kanunu maddeleri 4, 174/1 ve 174/2; Türk Borçlar Kanunu maddeleri 50 ve 51.

2. Hukuk Dairesi 2019/5863 E. , 2020/380 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından; kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakaların miktarı yönünden, davalı erkek tarafından ise; kusur belirlemesi, tazminatlar, nafakalar, velayet ve kişisel ilişki yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 27.01.2020 (Pzt.)