Tebliğname No : 2015/23321 KYB-İtiraz

Dairemizin 04/03/2015 tarih ve 2015/4275 Esas, 2015/8222 Karar sayılı bozma kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 20.04.2014 tarih 2015/23321 sayılı itiraznamesi ile, kasten yaralama suçundan hükümlü O.. Ö..’ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/1-3-e, 87/1-d-son, 29, 31/3, 62 ve 51. maddeleri gereğince hükmedilen 2 yıl 1 ay hapis cezasının ertelenmesine ilişkin Konya 1. Çocuk Mahkemesinin 07/05/2013 tarih ve 2010/621 Esas, 2013/659 Karar sayılı ilamının temyizden geçmeksizin kesinleşmesine müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde yeni bir suç işlemesi nedeniyle dosyanın yeniden ele alınarak anılan cezanın aynen infazına ilişkin aynı mahkemenin 01/08/2014 tarih ve 2010/621 Esas, 2013/659 Karar sayılı Ek Kararına yönelik itirazın reddine dair merci Konya 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 15/08/2015 tarih ve 2014/762 Değişik İş sayılı Kararı temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiştir.
Bu karara karşı Adalet Bakanlığının 13/01/2015 gün ve 2014/1165/2658 sayılı; “Suça sürüklenen çocuğun kayden 15.04.1997 doğumlu olması, mahkemesince de suç tarihinin 26/03/2010 kabul edilmesi karşısında, suç tarihinde 12-15 yaş grubunda olduğu anlaşılan suça sürüklenen hakkında tayin olunan cezadan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 31/2. yerine 31/3. maddesi gereğince indirim yapılmak suretiyle fazla cezaya hükmedildiği gözetilmeden, itirazın bu nedenle kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” Gerekçesini içeren kanun yararına bozma istemi Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığımızın 28/01/2015 tarih ve 2015/23321 sayılı ihbarnamesi ile Yargıtay 3. Ceza Dairesi başkanlığına sunulmuştur.
Dairemizin 04/03/2015 tarih ve 2015/4275 Esas, 2015/8222 sayılı Kararıyla özetle; kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, yerel mahkeme kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309/4. maddesi uyarınca bozulmasına, müteakip işlemlerin mahkemesince yerine getirilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nca bu karara karşı; Hükümlü hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde, TCK’nin 31/2. maddesi yerine 31/3. maddesi gereğince indirim yapılması suretiyle fazla ceza tayin edildiğine ilişkin kanun yararına bozma isteminin kabulü halinde, Özel Dairece, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesinin (d) bendi gereğince mi yoksa aynı fıkranın (b) bendi gereğince mi uygulama yapılacağının belirlenmesine ilişkindir.
Bozma nedeni, netice itibariyle hükümlüye daha az bir cezanın verilmesini ya da cezanın kaldırılması gerektiriyorsa 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi gereğince yargılamanın tekrarlanması yasağı bulunduğundan, bu hafif cezaya veya cezanın kaldırılmasına doğrudan Özel Dairece karar verilmesi gerekmektedir.
Özel Dairece, yeniden yargılama yasağı olduğu halde, daha az cezaya hükmedilmeyip ya da ceza kaldırılmayıp, hukuka aykırılığın giderilmesinin yerel mahkemeye bırakılması halinde, bu aşamada yerel mahkemenin vereceği karar yok hükmünde olacağından, hükümlü lehine sonuç doğuracak olan hukuka aykırılık da yasal olarak giderilmemiş olacaktır.
Nitekim, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13/06/2006 gün ve 2006/151-157, 13/02/2007 gün ve 2006/349, 2007/35,18/09/2007 gün ve 2007/186-178, 13/05/2008 gün ve 2008/84-111 ile 14/04/2009 gün ve 2009/75-101 Esas-Karar sayılı kararlarında da, mahkumiyet hükümlerinde, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi kapsamında kaldığı kabul edilerek, hukuka aykırılıkların bizzat Özel Dairelerce giderilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.
Somut olayda, hükümlü O.. Ö.. hakkında, kasten yaralama suçundan yapılan yargılamada, yaş küçüklüğü nedeniyle TCK’nin 31/2. maddesi yerine TCK’nin 31/3. maddesi gereğince indirim yapılması suretiyle fazla ceza tayin edilmesinden dolayı itirazın kabulü yerine yazılı şekilde itirazın reddine karar verilen mercii kararı hukuka aykırıdır. Bu nedenle Özel Dairece, kanun yararına bozma isteminin kabulüne karar verilmesi yerindedir. Ancak buradaki bozma nedeni, mahkumiyet hükmünde yaş küçüklüğü nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 31/2. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğine ilişkin bozma nedeni hükümlüye daha az ceza verilmesini gerektiren bozma nedeni olduğundan, 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi kapsamında kalıp, yeniden yargılama yasağı bulunması nedeniyle belirlenen hukuki aykırılığın, bizzat Özel Dairece, yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde, TCK’nin 31/2. maddesi uyarınca İndirim yapılması hususunun da bizzat Özel Dairece uygulanması gerektiği gözetilmeden, kararın bozulmasına, bozma nedenine göre müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine karar verilmesinin isabetli olmadığı değerlendirmesiyle dosyanın itirazen incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Yerinde görülen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının KABULÜNE,
2) Dairemizin 04/03/2015 tarih ve 2015/4275 Esas, 2015/8222 Karar sayılı bozma kararının KALDIRILMASINA,
3) Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Konya 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 15/08/2015 tarih ve 2014/762 Değişik İş sayılı Kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesinin (d) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, sanığın 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesi gereğince 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanık eylemini silahla işlediğinden cezasında TCK"nin 86/3-e maddesi uyarınca ½ oranında artırım yapılarak 1 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, sanığın eylemi sonucu mağdurun yaşamını tehlikeye sokan bir durum oluştuğundan TCK"nin 87/1-d maddesi uyarınca 1 kat artırım yapılarak 2 yıl 12 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, sanığa verilecek ceza TCK"nin 87/1-d-son maddesi uyarınca 5 yıldan az olamayacağından 5 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına, sanığın cezasından TCK"nin 29. maddesi uyarınca takdiren 1/4 oranında indirim yapılarak 3 yıl 9 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, sanığın cezasında yaşı nedeniyle TCK"nin 31/2. maddesi uyarınca ½ oranında indirim yapılarak 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına, sanığın cezasından 5237 sayılı TCK"nin 62/1. maddesi gereğince takdiren 1/6 oranında indirim yapılarak sanığın neticeten 1 yıl 6 ay 22 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hükmün diğer kısımlarının aynen korunmasına, infazın bu şekilde yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 24.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.