Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8527 Esas 2022/4012 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 12. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 16. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 18.04.2018 tarih ve 2015/1068 E- 2018/353 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi'nce verilen 13.10.2020 tarih ve 2018/1983 E- 2020/999 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili şirkete ait olan ve sağlık sektöründen kullanılan bilgisayar, LCD ekran, kamera ve yazılımın muhatap şirket adresine mutabakat sonucu kurulduğunu, müvekkilinin davalı şirketle müştereken yürütülecek projelerde bu sistemin kullanılmasına muvafakat ettiğini, taraflar arasında ticari ilişki kalmadığından malların iadesinin talep edildiğini, ancak davalının malların varlığını kabul etmesine rağmen müvekkiline iade etmediğini ileri sürerek malların aynen iadesine, iadenin mümkün olmaması halinde 35.000,00 USD bedelin iadesine, ayrıca malların haksız kullanımı nedeniyle temerrüt tarihinden dava tarihine kadar olan dönem için şimdilik 10.000,00 TL bedelin ticari avans faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, malların müvekkiliyle aynı adreste olan dava dışı Oksante şirketinin envanterinde kayıtlı olduğunu, davacının malların mülkiyetinin kendisine ait olduğunu kanıtlayamadığını, davacının davayı açmakta hukuki menfaati bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; davacı yanın uyuşmazlığa konu emtialar üzerinde mülkiyet hakkını haiz olduğu, davalı tarafın yazılım ve cihazların dava dışı Oksante şirketinin envanterinde kayıtlı olduğu savunmasında bulunduğu, ancak davalı şirket ile dava dışı şirketin sicile kayıtlı merkez adreslerinin ve yetkililerinin aynı olduğu, ayrıca bilirkişilerce davalı şirket adresinde yapılan incelemede dava konusu olan malların kurulu vaziyette olduğunun tespit edildiği, bu haliyle isteme konu emtiaların davalı şirket uhdesinde olduğunun anlaşıldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, dava konu malların davalı tarafça davacıya aynen iadesine, İİK. 24 maddesinin infaz aşamasında 30.479,08 USD bedel üzerinden nazara alınmasına, karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi'nce; taraflar arasında yazılı sözleşme bulunmadığı, ancak taraflar arasındaki ticari ilişki kapsamında yürütülen projelerde kullanılmak üzere dava konusu edilen cihazlar ve yazılımın davalı şirket merkezinde kurulmasının kararlaştırıldığı ve cihazların kurulduğu, davacı tarafından 04.05.2015 tarihli ihtarnameyle cihazların iadesi istenilmesine rağmen davacıya tesliminin yapılmadığı, dolayısıyla davalının ihtarname tebliği itibariyle temerrüde düştüğü, davacı tarafça sunulan gümrük beyannameleri ve ticari defter kayıtlarıyla mülkiyet hakkının kanıtlandığı, kaldı ki davalının cevabi ihtarnamesi ile de cihazın varlığını ve davacı tarafından teslim edildiğini zımnen kabul ettiği, mahkemece bilirkişilerce yaptırılan yerinde tespitte de cihazların davalı adresinde kurulu bulunduğu ve aynı cihazlar olduğunun tespit edildiği, yargılama gideri ve avukatlık ücreti hesabında da isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4.420,49 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 25/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.